Lezersrecensie
Realistisch en herkenbaar
Misschien leuk om mijn review te beginnen met waarom ik dit boek heb meegenomen uit de bieb. De titel sprak mij direct aan: ‘Vanuit hier kun je de hele wereld zien’. In mijn oren klonk dit bijna poëtisch. Ik had de rest van de kaft of überhaupt het boek nog niet gezien. Ik werd nieuwsgierig: waar is ‘hier’ dan?
Nou… dat is vanuit het raam van Deetje. De negenjarige Deetje woont samen met haar moeder in een flat. Volgens haar de mooiste flat op aarde. Volgens haar goede vriend en buurjongen Vito een pauperflat met paupermensen. Wat wel grappig is aangezien Vito’s moeder het vuilnis niet naar beneden brengt maar vanaf het balkon naar beneden, in de tuin van iemand, gooit. Maar goed, we gaan verder met Deetje.
Deetje worstelt met haar identiteit. Haar moeder heeft een lichte huid, stijl blond haar, pietje precies en praat met vrijwel niemand. Deetje heeft een donkere huid, donkere krullen en praat graag met iedereen in de buurt. Terwijl Deetje op zoek is naar de verzender en ontvanger van een gevonden brief, is ze ook op zoek naar haar afkomst. Ik vind dat Enne Koens die zoektocht naar identiteit op een prachtige en geloofwaardige manier heeft geschreven. Ik moet me inhouden om de passages die mij dat gevoel geven hier op te schrijven. Want je moet dit echt zelf ervaren.
De schrijfstijl is simpel, wat het heel toegankelijk maakt. Hier en daar een moeilijker woord (‘gebiologeerd’ uhhh wat is dat ook al weer?). De personages zijn herkenbaar. Zeker als je woont of hebt gewoond in een buurt die Vito ook zou omschrijven als ‘pauper’ ;). Hun levensverhalen dragen daaraan bij en herinneren je als lezer eraan dat je niet te snel moet oordelen over iemand. In mijn ogen een ideaal boek om met kinderen in gesprek over te gaan. Over het boek, over mensen, over je eigen leefomgeving. Ik ben heel benieuwd wat kinderen van dit boek vinden.
Het einde van het boek had me niet helemaal. Het was een prima einde hoor. Maar ik ervaarde het een beetje als een open einde en ik ben iemand die alles wil weten. Dus in dit geval verlang ik heeeel erg naar antwoorden, juist omdat het verhaal en de personages me zo aanspreken. Wie weet komt dat ooit. En zelf fantaseren over mogelijke antwoorden is stiekem ook wel leuk.
Nou… dat is vanuit het raam van Deetje. De negenjarige Deetje woont samen met haar moeder in een flat. Volgens haar de mooiste flat op aarde. Volgens haar goede vriend en buurjongen Vito een pauperflat met paupermensen. Wat wel grappig is aangezien Vito’s moeder het vuilnis niet naar beneden brengt maar vanaf het balkon naar beneden, in de tuin van iemand, gooit. Maar goed, we gaan verder met Deetje.
Deetje worstelt met haar identiteit. Haar moeder heeft een lichte huid, stijl blond haar, pietje precies en praat met vrijwel niemand. Deetje heeft een donkere huid, donkere krullen en praat graag met iedereen in de buurt. Terwijl Deetje op zoek is naar de verzender en ontvanger van een gevonden brief, is ze ook op zoek naar haar afkomst. Ik vind dat Enne Koens die zoektocht naar identiteit op een prachtige en geloofwaardige manier heeft geschreven. Ik moet me inhouden om de passages die mij dat gevoel geven hier op te schrijven. Want je moet dit echt zelf ervaren.
De schrijfstijl is simpel, wat het heel toegankelijk maakt. Hier en daar een moeilijker woord (‘gebiologeerd’ uhhh wat is dat ook al weer?). De personages zijn herkenbaar. Zeker als je woont of hebt gewoond in een buurt die Vito ook zou omschrijven als ‘pauper’ ;). Hun levensverhalen dragen daaraan bij en herinneren je als lezer eraan dat je niet te snel moet oordelen over iemand. In mijn ogen een ideaal boek om met kinderen in gesprek over te gaan. Over het boek, over mensen, over je eigen leefomgeving. Ik ben heel benieuwd wat kinderen van dit boek vinden.
Het einde van het boek had me niet helemaal. Het was een prima einde hoor. Maar ik ervaarde het een beetje als een open einde en ik ben iemand die alles wil weten. Dus in dit geval verlang ik heeeel erg naar antwoorden, juist omdat het verhaal en de personages me zo aanspreken. Wie weet komt dat ooit. En zelf fantaseren over mogelijke antwoorden is stiekem ook wel leuk.
1
Reageer op deze recensie
