Wie ben ik zonder herinneringen?

Intrigerende roman over een soldaat genaamd Amand die na de eerste wereldoorlog zijn geheugen heeft verloren. Na enkele jaren in een gesticht te hebben doorgebracht weet zijn vrouw hem weer te vinden. Zij neemt hem mee naar huis waar hij weer terug in zijn gezin terecht komt. Als lezer roept dit gelijk een tal van interessante vragen op: In hoeverre is een relatie tussen twee mensen gebaseerd op gedeelde herinneringen? Kun je er vanuit gaan dat de ander jouw de waarheid/volledige versie vertelt over het verleden wanneer je er zelf helemaal niks meer van weet? Bepalen jouw herinneringen volledig jouw identiteit?
Al deze vragen en zijsporen worden naar mate het boek vordert langzamerhand verkend. Je zit volledig in de gedachtegang en belevingswereld van de hoofdpersoon wat zorgt voor psychologische diepgang. De bijzondere schrijfstijl draagt hier aan bij. Zinnen worden alsmaar verlengd door het woordje "en" te gebruiken. Wanneer je eindelijk een punt tegenkomt begint de volgende zin doodleuk weer met "en". In het begin leest het boek hierdoor als een opsomming, maar gaandeweg valt het je niet meer op en weergeeft het juist erg goed de verwarring in het hoofd van Amand.

Daarnaast geeft het boek een goed beeld van het leven na de eerste wereldoorlog waarbij vooral aan bod komt hoeveel vrouwen hun man zijn verloren in de oorlog of juist in onzekerheid verkeren of hun man nog leeft waardoor ze niet durven te hertrouwen.

Echter is de roman in het middenstuk heel erg herhalend. Honderden bladzijdes lees je keer op keer dezelfde dagdagelijkse handelingen die worden uitgevoerd, een nare droom, weer een dag voorbij, de volgende dag waar grofweg weer hetzelfde gebeurd. Dit haalt de vaart uit het boek en uiteindelijk wordt het zelfs saai om te lezen. Het weergeeft wel goed de sleur van een man die een monotoon leven leidt terwijl hij twijfelt of dit daadwerkelijk zijn leven was zoals voor de oorlog, maar als lezer zijnde weet je het na een tijdje wel voor je gevoel en moet je jezelf door het boek heen ploeteren. Het is functioneel, maar biedt weinig leesplezier. Gelukkig weet het boek wel weer erg sterk en verrassend te eindigen.

Concluderende biedt het boek de beloofde psychologische diepgang, het concept van het verhaal is intrigerend, het begint meteen interessant en het eindigt sterk. Het middenstuk was wat mij betreft veel te lang en had te weinig plotvorderingen om boeiend te blijven. Details zijn leuk, maar voor mij persoonlijk was dit iets te veel van het goede. Als het boek dunner was geweest was dit een waar meesterwerk, nu kom ik uit op 3 sterren.