Kleine dingen maken het leven

Wat een parel! In korte doch krachtige zinnen weet Verbogt op haast poëtische wijzen de gedachten en herinneringen van een man te schrijven die terugblikt op zijn leven. Met weinig woorden weet hij veel te zeggen. Bovendien laat hij overtuigend zien dat het vooral draait om de kleine dingen die een leven lang bijblijven, een ontmoeting, een aanraking, een blik. Als lezer ga je helemaal mee in deze gedachten en herinneringen waarmee je jezelf waant in het hoofd van een ander. Rake zinnen zorgen ervoor dat je wordt geraakt, filosofische gedachten leiden automatisch tot zelfreflectie. Dat laatste haalt je dus even uit het boek, maar dat is niet erg; doordat het losse flarden zijn leent het zich daar uitstekend voor. Alles wordt naar mate het boek vordert wel verbonden waarbij een verhaallijn naar boven komt drijven met de nodige thematiek. Hiermee is de roman enerzijds erg melancholisch, maar, voelt gelijktijdig luchtig aan door de schrijfstijl. Kortom, voor mij, een vrij uniek boek wat naar meer doet smaken.