Groots in de eenvoud

Ik las ‘De grote zomer’, een coming-of-age roman geschreven door Ewald Arenz.

West-Duitsland, zomer 1981.
Frieder (Friedrich) is zestien jaar en moet de hele zomer studeren zodat hij niet moet blijven zitten in het 5de middelbaar. Zijn hele gezin gaat 6 weken op reis dus hij moet bij zijn grootouders blijven logeren. Het wordt een zomer die hij niet had verwacht. Hij leert zijn grootouders beter kennen en wordt voor het eerst echt verliefd. Ook wordt hij geconfronteerd met verlies en diepe rouw en leert hij wat volwassen worden betekent.

Een verhaal over vriendschap: de roekeloze Johann, zijn zus Alma en Beate, zijn eerste liefde brengen ontzettend veel tijd door samen met typische tienerstreken, de ene al wat braver dan de andere. Zijn norse grootvader is echt top. Een man die eigenlijk het beste met zijn kleinzoon voorheeft, maar dit moeilijk kan benoemen.

In het verhaal gebeuren initieel geen grootse dingen, maar vond ik toch groots in de eenvoud, in het gewone. Ik vond het een realistisch verhaal over tienerperikelen met alle onzekerheden die bij eerste liefdes komen kijken. Mooi omschreven allemaal. Ook groeide Frieder richting volwassenheid en nam hij zijn verantwoordelijkheid toen dit echt nodig was. De heftige gebeurtenis naar het einde toe had ik niet zien aankomen, maar kwam naar mijn gevoel wel erg realistisch over.