Wat een spannend boek!

Afgelopen week ging ik te laat slapen (‘nog één hoofdstuk…’), stond ik te laat op (‘het was gisteravond zo spannend, nog een klein stukje verder lezen…’) en was ik niet aanspreekbaar voor mijn vriend (‘jemig, ik schrik me dood, ik zat helemaal in het verhaal!’)

Want wát een verhaal! Mega spannend, een tikkeltje mysterieus en zó goed geschreven. Dit verhaal leest echt als een trein!

Het boek start met een proloog. ‘Tibbe telde af…Hoe had hij het zover kunnen laten komen? Licht, donker…Licht, donker. De vuurtoren draaide zijn rondjes…
Tik, tik, tik. Dertig seconden nog. Wat het zijn schuld geweest?
Hij dacht aan de jongen die hier elf jaar geleden was verdwenen, in 1991. Midden in de nacht, van precies ditzelfde zomerkamp.’

Met dit begin zat ik meteen helemaal in het spannende verhaal! Basha neemt het vervolgens over en vertelt haar ‘extreem ongeloofwaardige, maar absoluut waargebeurde verhaal’.
Een verhaal dat zich afspeelt op Terschelling.
Waar 11 jaar geleden (1991) dus een jongen verdween. Op hetzelfde zomerkamp waar Basha en Tibbe in 2002 zijn.

Ik werd helemaal meegetrokken in het verhaal. Tibbe en Basha leer je steeds beter kennen, waardoor je echt met ze mee gaat leven. De eenzaamheid, de spanning om te starten op de middelbare school na deze zomer, de vriendschap die ontstaat en de nieuwsgierigheid naar Pepijn die in 1991 verdween.
‘Het moest voor Pepijn. Na elf jaar moest íémand
zijn speurtocht eindelijk afmaken.’

Ze beginnen deze speurtocht als echte detectives.
Tibbe is een heerlijke nerd die weet waar een goede detective aan moet voldoen. En daar voldoet dit verhaal ook aan! Zoals: ‘Geen aliens. Geen spoken. Geen tweelingbroers’. Fijne humor in een spannend verhaal én Tom Rijpert maakt al deze regels waar!

Ik heb het boek met heel veel plezier en mega veel spanning gelezen! Dank Pelckmans voor het recensie-exemplaar!

https://www.instagram.com/p/DIEj2cbID0l/?igsh=MTdpNjR5c243dW9sZA==