Een lange termijn-herinnering.

Een memento is een herinnering in ons korte termijn geheugen; wanneer we hier problemen mee hebben, kunnen we ons niet voor de geest halen wat er recentelijk gebeurd is. Emilie Schepp's Memento echter, is een boek dat je, uiteindelijk, wél bijblijft.

Het verhaal neemt ons mee naar Zweden, naar het leven van Officier van Justitie Jana Berzelius: de moord op het hoofd van de immigratiedienst heeft het land geschokt. In eerste instantie lijkt het een regulier, normaal onderzoek te worden. Als echter blijkt dat alle sporen van de dader leiden naar een kind en er een kind vermoord gevonden wordt, omgebracht met hetzelfde wapen als het eerste slachtoffer, verandert de zaak. Jana verdiept zich in het bewijs samen met het rechercheteam. In de nek van het kind wordt een naam gevonden, die erin gekerfd lijkt te zijn. Als Jana dat ziet, realiseert ze zich dat deze zaak haar leven op zijn kop gaat zetten. De gekerfde naam komt haar bekend voor en doet haar realiseren dat de nachtmerries die ze van kinds af aan heeft er niet zomaar zijn. Ze zijn gebaseerd op herinneringen van haar leven voordat ze bij haar pleegouders kwam, duistere herinneringen welteverstaan. Jana staat voor een dilemma; neemt ze haar collega’s in vertrouwen of gaat ze op eigen houtje op zoek naar het verband tussen het hoofd van de immigratiedienst, het vermoorde kind en haar eigen jeugd?

Memento is opgebouwd uit twee typen hoofdstukken. De cursieve zijn de verklaring van de titel, duidelijk herinneringen van een van de personages. De andere hoofdstukken vertellen de zoektocht naar de oplossing van de moord. De vertelde tijd is een krappe twee weken, maar de uitstapjes naar het verleden zorgen voor diepgang in het verhaal. De hoofdpersoon is realistisch en geloofwaardig neergezet. De lezer snapt haar keuzes en voelt haar twijfels. De achterliggende thema’s vluchtelingen, mishandelingen en jarenlange ontwikkelingen in een duistere wereld maken het verhaal actueel en aangrijpend. Soms zijn de beschrijvingen zo gruwelijk dat de lezer zijn adem inhoudt.

De kritieken zijn veelbelovend; "steengoed", "meedogenloos" en "een aanwinst voor de thrillerwereld"; nationale en internationale recensenten buitelen over elkaar heen om Emilie Schepp (1979) te loven. Maar is het boek dat wel waard? Pas halverwege heeft Schepp de lezer te pakken en dompelt ze hem onder in de gebeurtenissen die elkaar razendsnel opvolgen. Dan staat er duidelijk iets op het spel en wordt het ook razend spannend. Memento is een thriller over mensensmokkel, gruwelijke mishandelingen en jarenlange misleiding van de instanties. Actueel en interessant, dat zeker, maar de eerste helft van het boek zorgt toch voor een nare nasmaak. Overall blijft het gevoel van “een boek voor tussendoor” hangen, wat overigens niet automatisch betekent dat het slecht is.

Van mij krijgt Memento 3 sterren.