Een echte 'Appel'

In de literaire thrillers van René Appel komen herkenbare, alledaagse personages voor. Zo maakt de lezer in Overschot, zijn nieuwste thriller, kennis met Arend en zijn gezin. Arend is makelaar en heeft op allerlei fronten te maken met tegenslag. Zijn eenmansbedrijf loopt niet goed, hij wordt ouder en zijn huwelijk met Maud is een sleur. Zijn grootste ergernis is zijn stiefzoon, Ferry, die niet wil deugen en problemen heeft met de onderwereld. Tot overmaat van ramp rijdt Arend een tienermeisje aan en dreigt hij de grip op zijn leven te verliezen. Over het plot en de afloop van het verhaal zal ik, zoals het een goede recensent van thrillers betaamt, niets onthullen. Overschot drijft niet op het plot en de actie, maar is vooral de moeite waard door de psychologie van de hoofdpersonages. René Appel brengt Arend overtuigend tot leven. Juist door zijn burgerlijkheid is zelfs de vraag die bij het lezen door mijn hoofd speelde: Waarom ga je niet naar de politie? voor mij geloofwaardig. Wat meer moeite had ik met Maud en Ferry en hun moeder-zoon relatie, die naar mijn smaak iets te schetsmatig en overdreven werd beschreven. Zij zijn, samen met de crimineel Koolfast, in het verhaal de personages die weliswaar een grote rol hebben, maar geen ontwikkeling doormaken en daardoor ook minder interessant zijn. René Appel neemt de tijd om situaties te schetsen en schuwt zijpaden niet om het hoofdpersonage meer karakter te geven. In het interview op Hebban zegt Appel dat "goeie, spreektaalachtige dialogen" kenmerkend zijn voor zijn boeken. In dat opzicht is Overschot naar mijn mening geslaagd. Ik heb weer genoten van de realistische dialogen tussen de personages. Voor dit boek heeft Appel het makelaarsjargon zich goed eigen gemaakt, er zitten werkelijk pareltjes tussen. Hetzelfde geldt voor de kleffe moeder-zoon gesprekken en de ruzies tussen Arend en zijn zoon. In dat opzicht is Overschot weer een echte 'Appel'. Iets minder geslaagd vind ik de tijdsprongen in het verhaal. Op de meeste plekken pakt dat goed uit en brengt het vaart in het verhaal. Helaas is door de tijdsprong op het eind het verhaal naar mijn zin iets te abrupt afgelopen. Er rest niets anders dan na de laatste bladzijde met de dialoog tussen Arend en Maud de voorgaande gebeurtenissen zelf als lezer te reconstrueren.