Feelgood ondanks de grote K

Hou me vast zoals ik was, een boek dat door talloze mensen werd aangeraden, en nu voor mij klaar stond in de bib. Het las heel vlot, op 2 avonden was ik er door. Ondanks het feit dat je door de tekst op de achterflap al weet dat Jasmijn twee keer ziek wordt en ze de tweede ronde niet gaat overleven, wil je gedurende het verhaal wel weten hoe het concreet verder gaat. Anderzijds vond ik het wel heel erg heen en weer gaan tussen "oh wat ben je moedig" en "je bent altijd zo pessimistisch", en werd er bijna over niets anders gesproken dan over kanker. Uitgebreide conversaties met iedereen over alle soorten emoties. En iedereen die elkaar de hele tijd prijst. Alle vriendinnen zijn stuk voor stuk ondersteunend en talentvol, zodat ze foto's en liedjes kunnen maken van en voor Jasmijn op haar bruiloft. Haar Ralf kan ook alles aan, wordt maar een enkele keer boos. Jasmijns ouders zijn ook superlief en begripvol. Haar collega's sturen haar op tijd naar huis. Op dat vlak nergens een wolkje aan de lucht. Ondanks het feit dat het geïnspireerd is op een waargebeurd verhaal, kwam dit op mij soms onecht en afstandelijk over. De papieren zakdoekjes die andere lezers duidelijk nodig hadden tijdens het boek, had ik hierdoor niet van doen.