De manier van vertellen maakt je nieuwsgierig

Negen vrienden vieren oudejaarsavond in een huis in de Schotse wildernis.'
Je wordt als lezer via verschillende personages (niet door alle personages hoor!) door het verhaal en de tijd meegenomen. Meestal lees je zo'n personage in de ik vorm, maar niet bij allemaal. Hierdoor beleef je een moment die zich afspeelt vanuit meerdere inzichten. Dat vind ik wel eens leuk. Er is een slachtoffer, een lijk. Het duurt even voor je als lezer weer wie er vermoord is. Ook leuk, dit maakt je nieuwsgierig. En natuurlijk weet je ook niet wie de dader is.
Toch vind ik het boek al met al wat tegenvallen. Het is totaal niet spannend. Het verhaal speelt zich af in dat afgelegen huis, maar door alle flashbacks ook weer niet... De vriendschappen en onderlinge relaties vind ik vaak wat vergezocht... Ik vind de flaptekst van dit boek beter dan het daadwerkelijke boek!