Ondanks matige start een goed einde

Hoewel het boek met een pakkende proloog begint, weet het het eerste gedeelte mijn aandacht met moeite vast te houden. Dit komt door de vele ‘loze’ omschrijvingen. “…slapen onder het mintgroene dekbed…”, “…hij trekt zijn dikke donkerblauwe trui aan…”, “…witte bliksemschichten…”, en nog meer randzaken die wat mij betreft weg gelaten hadden kunnen worden. Ook de vele (korte) hoofdstukken helpen niet om de vaart erin te krijgen of om mij lekker het boek in te trekken. Veel van die hoofdstukken bevatten eigenlijk geen bruikbare informatie maar zijn, zoals ik het zie, meer een opvulling. Bijvoorbeeld een hoofdstuk over dat er iemand naar bed gaat. Gelukkig begint vanaf ongeveer hoofdstuk 30 het verhaal interessant te worden. (Het boek heeft 124 hoofdstukken, dus er blijft genoeg leuks over!).  Je begint dan 3 belangrijke verhaallijnen te volgen: Hanna die voor de politie Stockholm werkte en ‘in between jobs’ in Åre haar leven weer in het gareel probeert  te krijgen, het rechercheteam dat de moord op de jonge Amanda wil oplossen, en de familie van Amanda.

De tweede helft van het boek komt het verhaal lekker op gang. De korte hoofdstukken gaan dan hun werk doen en je leest lekker door het boek heen. Echt spannend wordt het niet, maar ik wou als lezer nu wel weten ‘hoe het zit’ en vooral: wie heeft het gedaan? Dus ondanks een matige start een goed einde!