in één ruk uitgelezen

Amanda ontmoet een knappe donkere man op de dag dat ze haar moeder op de trein afzet. Het is liefde op het eerste gezicht. Ze gaan een kopje koffie drinken en nemen vervolgens de trein naar het strand om daar hun liefdesrelatie te beginnen.
Beide families, zowel van Amanda’s kant als van Mitchell zijn kant, werken in de drugswereld. Als de families er lucht van krijgen dat ze een relatie hebben, barst er een ware hel los. Amanda en Mitchell zullen elkaar in het geheim moeten ontmoeten om veilig te blijven.
Amanda werkt in een Italiaans restaurant. Haar baas is ook betrokken in het drugswereldje, wat het verhaal weer een bijzondere wending geeft.
Hoe zal hun relatie verder gaan? Zal hun liefde al deze haat overleven? En gaan hun familie hun keuzes accepteren?

Liefde heeft geen kleur was voor mij een verhaal wat ik in één ruk heb uitgelezen. Ik moest weten hoe het verder ging! Het is een heftig verhaal, waar je zelf geen deel van uit wil maken. Het is een roman, met een literair tintje. Het lijkt als je het leest wel op een waargebeurd verhaal, al hoop ik dat niet.

Ik geef dit verhaal 3,5 ster, omdat het verhaal sterk en gedurfd is. Het is een mooi liefdesverhaal met de nodige hobbels.
Wel vond ik dat Amanda nogal onvoorzichtig was, dat ze op het moment dat ze Mitchell leerde kennen gelijk met hem mee ging, terwijl hij voor haar een vreemde was. En dat Mitchell dezelfde dag haar nog de liefde verklaarde vond ik ook wat onrealistisch, ik had de liefde liever wat meer uitgewerkt gezien en het verhaal wat meer diepgang zien hebben.

Verder heb ik heel erg genoten van dit verhaal, wat mij echt even twee uurtjes heeft weggezogen uit de realiteit.