spannend, verrassend en meeslepend

Met Pluk een roos weet M.J. Arlidge opnieuw een bloedstollende thriller neer te zetten in de reeks rond inspecteur Helen Grace. Vanaf de eerste bladzijde zit de spanning erin en het verhaal grijpt je vast om je pas bij de laatste pagina weer los te laten. Wat dit boek zo sterk maakt, is hoe vaak je als lezer op het verkeerde spoor wordt gezet. Steeds opnieuw lijkt het alsof je de oplossing in handen hebt, maar telkens weet Arlidge de verwachtingen slim te doorbreken en je in verwarring achter te laten. Dat voortdurende spel van dwaalsporen en onverwachte wendingen maakt het onmogelijk om het boek weg te leggen.

Helen Grace is, zoals altijd, een overtuigend middelpunt. Haar gedrevenheid, gecombineerd met haar kwetsbaarheid, maakt haar tot een hoofdpersoon die blijft intrigeren. Je begrijpt haar beweegredenen, ook al zijn haar keuzes niet altijd eenvoudig of vanzelfsprekend. Dat geeft het verhaal extra diepte en menselijkheid.

Arlidge’s schrijfstijl draagt daar sterk aan bij: vlot, filmisch en meeslepend. De korte hoofdstukken en subtiele cliffhangers houden het tempo hoog, waardoor je steeds weer verleid wordt om “nog één hoofdstuk” te lezen – met als gevolg dat je midden in de nacht nog steeds met het boek in handen zit. Alles loopt soepel en natuurlijk, zonder dat de spanning ook maar een moment inzakt.

Pluk een roos is daarmee een thriller die volledig waarmaakt wat je ervan hoopt: spannend, verrassend en meeslepend. Het is een verhaal dat je niet loslaat en dat bovendien bevestigt waarom Arlidge zo geliefd is bij thrillerfans.