Voorspelbaar maar toch leuk

Na een aantal stevige thrillers van M.J. Arlidge was Wat jij niet ziet een welkome afwisseling. Deze korte novelle laat zien dat Arlidge ook in een beknopter verhaal zijn kenmerkende spanning en scherpe schrijfstijl weet te behouden. Het is een verhaal dat je in één of twee zitmomenten uitleest, maar dat toch de bekende, donkere sfeer ademt die we van hem gewend zijn.

De opzet is eenvoudig, het tempo ligt hoog en er is weinig ruimte voor afleiding – iets wat juist goed past bij een novelle. Arlidge weet met beperkte pagina’s toch een dreigend gevoel neer te zetten, waarin je als lezer direct wordt meegesleurd. Zijn schrijfstijl is zoals altijd strak en filmisch, waardoor je het verhaal makkelijk voor je ziet ontvouwen.

Toch is het plot enigszins voorspelbaar. Al vrij snel had ik door welke kant het op zou gaan, en daardoor miste het de verrassingselementen die zijn langere boeken vaak wel hebben. Waar zijn boeken doorgaans vol zitten met onverwachte wendingen en diepe karakterontwikkeling, blijft Wat jij niet ziet wat oppervlakkiger maar dat is misschien ook precies wat het moest zijn: een kort, spannend tussendoortje.

Ondanks die voorspelbaarheid heb ik er zeker van genoten. Het was fijn om weer even in Arlidge’s wereld te duiken zonder direct een dikke pil open te slaan. Als lezer kreeg ik precies wat ik verwachtte: een vlot geschreven, onderhoudend verhaal dat smaakt naar meer.