Dit boek lees je niet, dit boek BELEEF je!

"Wij zijn Haar nazaten. Wij zijn branán. Ravendochters"

Deze spreuk uit de Brennon (grimoire van de Ravendochters) vat alles samen, zonder verder te spoilen...
Hoe zal ik deze recensie beginnen, want dit is geen boek zoals alle andere boeken die ik gelezen heb.
Dit boek lees je niet, dit boek BELEEF je! En wat heb ik genoten om mee te mogen beleven met Erin.
Ik kon niet stoppen met lezen gewoon. Vanuit verschillende perspectieven wordt het verhaal gevormd: Erin van het heden, Erin die in het verleden brieven schreef aan haar overleden moeder en De Morrígan.

Het boek is opgedeeld in 4 delen, vernoemd naar de Keltische seizoensfeesten; 4 van de 8 jaarfeesten uit het Keltisch jaarwiel.
Dat Keltisch jaarwiel staat ook centraal in mijn leven, en daar liggen ook mijn interesses.
Net zoals de oude legendes, Ierse mythologie met de Tuatha Dé Danann. Dit is het bovennatuurlijk volk uit de Ierse mythologie, stam van de Morrígan.
Hier heb ik boeken over gelezen, en daardoor ging ik alleen maar meer in dit verhaal op.

Erin is De Laatste Ravendochter, zonder dat ze hierzelf weet van heeft in het begin.
Ze doet er alles aan om het familiekasteel Duncannon Castle te redden van z'n ondergang.
Hiervoor wilt ze een Amerikaanse filmploeg laten komen, die het kasteel mogen gaan gebruiken als filmlocatie voor een grote Hollywoodfilm.
Met het geld wat ze hiervoor krijgt, hoopt ze het kasteel te kunnen houden...
Na de dood van haar moeder is Erin de erfgename geworden, barones, van Duncannon Castle.
Alleen draagt het kasteel een zwaar donker 3000 jaar oud geheim met zich mee, wat zich bevindt in de kerkers...

Ik ga hier verder niet teveel meer over zeggen, want ik kan alleen maar zeggen: ga het boek lezen! Ofwel BELEVEN...
En ik kan niet wachten om andere (fantasy)boeken van auteur Merel Godelieve te lezen.