Ik ben echt van Rosalie de Wit gaan houden!

“Je bent helemaal jezelf, en het is alsof het je niet uitmaakt wie je tegenover je hebt. Je bent aardig tegen iedereen, wie ze ook zijn. Ik hoop dat dat nooit verandert, wat er verder ook in je leven gebeurd”
Bovenstaand zegt heel veel over Rosalie de Wit, het hoofdpersonage van dit boek. En zo is ze ook echt! Ik ben echt van Rosalie gaan houden; van hoe ze in het leven staat, haar denkwijze, haar mensenkennis, haar feminisme geïnspireerd door haar nicht Lena, en de waardering die ze voor alles & iedereen rondom haar heeft.

Na de dood van haar vader keurt Rosalie de Wit terug naar Landgoed Rosaville; het huis wat haar vader voor haar moeder heeft laten bouwen, en waar Rosalie geboren is.
Het verhaal speelt zich af in 1903 waar vrouwen nog onderdanig waren tegenover mannen. Feminisme maakt in dit boek zijn opmars, wat ik fantastisch vind.
Haar vader gaf haar de tip: val nooit met een man voor minder geld dat jijzelf. En hier had hij achteraf een goede reden voor…
Maar ook wordt duidelijk dat naar je gevoel luisteren het allerbelangrijkste is, iets wat haar vader in 1e instantie ook zo zag.

Dit is het 2e boek wat ik gelezen heb van de Rosaville-serie. Dit deel is een echte historische roman, die je helemaal mee terug in de tijd neemt.
Ik heb hier zo van genoten! Het verhaal, de personages, de omgeving; schrijfster Karin Quint heeft alles erg mooi & goed verwoord, waardoor je het gevoel krijgt dat je je echt bevindt in 1903.
Het verschil tussen rijk & arm is in deze tijd (ook) duidelijk zichtbaar… Iets waar ikzelf normaal niet zo bij stil sta, maar dit boek laat mij (weer) beseffen hoe goed wij het eigenlijk wel niet hebben.

“Hoe donker het ook werd, er was altijd ergens een lichtje te ontdekken. Niets was hopeloos.”
Ook een mooie zin uit het boek om over na te denken.

Als je van historische romans houdt met een feministisch vleugje, kan ik je dit boek echt aanraden!