Niet zo spannend als gehoopt

Flaptekst:
De 44-jarige chocolatier Lotte Bonnet woont al jaren gelukkig in Zuid-Limburg met haar man Emil, een voormalige vluchteling uit Bosnië. Maar dan pleegt Emil onverwacht zelfmoord tijdens het lopen van de Camino en blijft Lotte ontredderd achter. Als ze elf maanden later naar Bosnië reist om zijn as uit te strooien, ontdekt Lotte dat Emil heeft gelogen over zijn identiteit. Ze schakelt een advocaat uit Sarajevo in om onderzoek te doen naar zijn verleden, en die komt tot een schokkende ontdekking. Ondertussen gaat Lotte zelf de Camino lopen, exact volgens de route en planning van Emil. Ze wil achterhalen wat hem tot zijn wanhoopsdaad dreef. Maar iemand volgt haar, iemand die niet wil dat ze de waarheid ontdekt.

Mijn mini recensie:
Mijn verwachting van dit boek was toch anders dan hoe het verhaal uiteindelijk was.
En ik kan eigenlijk niet zeggen wat mijn verwachting precies was, maar het stukje oorlog in het verhaal had ik denk ik op deze manier niet verwacht. Zeker tot de helft moest ik mij hier even doorheen lezen en van mij persoonlijk had er meer op het hier en nu gefocust mogen worden ook qua spanning en actie. Ik vond het verhaal in het begin soms wat saai/langzaam betreft de hoofdpersoon en hoopte telkens dat Lotte al sneller spannende dingen zou beleven of ontdekken tijdens het wandelen van haar Camino en alles eromheen. Je blikt in het boek o.a. terug op de oorlog van het voormalig Joegoslavië en ook wordt er vanuit een brief aan Lotte geschreven. Dit maakt het voor de afwisseling zeker leuk(er). Vanaf een zeker punt vond ik het verhaal omtrent het verleden van haar man Emil en zijn verborgen indentiteit zeker spannend worden en sommige dingen had ik zeker niet zien aankomen, maar heel eerlijk, ben ik niet zo lyrisch als ik hoopte te zijn over dit verhaal.

Ik geef 3 van de 5 sterren!
★★★