Meneertje Wiegel - Een verhaal

Onno van Gelder jr. is een ingetogen maar markante persoonlijkheid. Behalve auteur is hij ook acteur en theaterregisseur en dat is te merken in zijn verhalen

Hij toverde meermaals een glimlach op mijn gezicht. Soms van blijdschap, soms van ontroering en soms uit hilariteit. In het begin van het coronavirus en de quarantainetijd fleurde hij iedereen op door - op schalkse toon - korte verhalen voor te lezen uit Passages, op Instagram.

Toen hij me na Brief van Leonie vroeg ook zijn andere verhalen te lezen was ik dan ook erg enthousiast. Meneertje Wiegel kwam, net als het andere pakketje, geheel in stijl in vloeipapier aan. Het was bijna zonde om het uit te pakken.

Over Meneertje wiegel, een verhaal(tje) met een staartje

‘’Het begint met een eekhoorn die in november toch zijn kop buiten steekt, een tak die plots uit de mond groeit, het draaien van de maan, veel sigaretten en een roepende moeder’’

De openingsscène van de negenjarige Pierre, brengt meteen beweging in het verhaal. We zijn in het bos waar de jongen niets kan vertellen over wat er voorgaande uren is gebeurd. Het waarom? Omdat hij meent zelf de fout in te zijn gegaan. Bovendien denkt hij dat niemand hem zal geloven. De gemengde signalen zorgen ervoor dat de lezer meteen alert is. Het is overduidelijk dat er nog veel meer komt.

Jaren later, komt Pierre door een zakelijke deal terug in het slaperige dorp waar hij opgroeide. Daarbij komen ook meteen de jeugdherinneringen naar boven aan zijn afstandelijke ouders, en de dorpsbewoners. Je zou kunnen zeggen dat het een voorteken was dat hij met de navelstreng om zijn nek was geboren, want zijn ketting rokende en drankzuchtige moeder maakte in de schaarse momenten dat er contact was de jongen duidelijk dat hij de oorzaak was van haar huwelijk, of afhankelijk van haar stemming, van haar misère.

Nu Pierre toch in het dorp is, wil hij ook weten wat er van Meneertje Wiegel is geworden. Een rijke Nederlander die toentertijd een villa liet bouwen in de “Hollandse hofstee”. Hij betrok zijn woning in dezelfde maand waarin zijn ouders de plannen voor hun nieuwbouwhuis goedkeurden. Pierres moeder was toen acht maanden zwanger.

“Vanaf zijn intrek was Wiegel het mikpunt van roddel en achterklap geweest’’

Niet alleen door zijn voorkomen, maar ook vanwege zijn excentrieke manier van leven. De nuchtere Pierre was niet echt onder de indruk van alle kwaadsprekerij, hij kwam tenslotte zelf uit een raar nest, maar hij had net zoals vele anderen wel eens gefantaseerd over wat er zich in het grote huis allemaal had afgespeeld.

De spanning neemt in ieder hoofdstuk toe en ik moet mezelf regelmatig afremmen, om niet het hele boekje in een keer uit te lezen. Ik verdenk de auteur, dat hij een hoop voorpret heeft over de ongeduldigheid van zijn lezer. Hij begint Ieder hoofdstuk met een paar steekwoorden. Woorden die iets verklappen, maar tegelijkertijd ook niets.

Na Meneertje Wiegel, moest het boekje net als bij Brief van Leonie even bezinken.
Onno weet hoe mensen in elkaar steken, wat ze beweegt, wat ze raakt, wat ze moeilijk vinden en hoe ze daarmee omgaan. Dat lees je tussen de regels door. De verhalen zijn niet slechts verhalen, er zit ook iets van een boodschap in.

Pas een week later, toen ik het verhaal aan het overdenken was voor de recensie, dacht ik plots aan Stephen King. Die man kan ook binnen no-time van dat soort sinistere tafereeltjes opbouwen. Aan de ene kant droogkomisch, aan de andere kant ongemakkelijk of zelfs een beetje sinister en eng. Een verhaal dat als een film aan je voorbijflitst.

Of zoals Onno zelf opmerk bij passages: Verhalen waarin de nevel van het mysterie optrekt of blijft hangen.

Het leuke is dat een goed, kort verhaal lang blijft hangen. Het kan ineens weer aan de oppervlakte komen als je aan het verhaal wordt herinnerd door iets dat je ziet, hoort of denkt. Meneertje Wiegel zal me zeker nog een tijdje vergezellen. Het zorgt ervoor dat ik goed over mijn schouder kijk.

Meer info over Meneertje Wiegel - Onno van Gelder Jr. (Ambilicious Llp)