Vol actie, bloederig geweld, hoop en liefde

Justin Cronin (1962, New England) schreef twee Award-winnende romans, voordat hij zich op verzoek van zijn dochter waagde aan een thrillertrilogie met horrorelementen. Het eerste deel, De oversteek, kwam in Nederland uit in 2010, twee jaar later gevolgd door deel twee, De Twaalf, dat vrijwel meteen de GoodReads Choice Award 2012 in de categorie horror in de wacht sleepte. Inmiddels zijn de filmrechten voor het eerste deel verkocht en werkt Cronin aan het derde deel van zijn trilogie, dat onder de titel The City of Mirrors in 2014 zal verschijnen.

Begin 21e eeuw gebruikte de Amerikaanse overheid twaalf verkrachters en moordenaars in een geheim experiment. Zij infecteerden hen met een virus om derhalve het menselijk ras onsterfelijk te maken. In De oversteek ging het gruwelijk mis, toen de twaalf geïnfecteerden ontsnapten en dood en verderf zaaiden onder de wereldbevolking. Er was ook een dertiende geïnfecteerde, het zesjarige meisje Amy, bij wie het virus een andere uitwerking had: zij werd inderdaad onsterfelijk. Samen met een handjevol overlevenden ging zij honderd jaar later de strijd aan met de Viralen, de mensen die door de twaalf geïnfecteerden werden besmet en over de wereld doolden op zoek naar bloed van welk zoogdier dan ook. Zij ontdekten dat de enige manier om te overwinnen het doden van de twaalf origineel geïnfecteerden was. In De Twaalf is dat hun doel: het opsporen van De Twaalf en hen om het leven brengen, waardoor alle Viralen met hen zullen sterven. Dat dat niet zo gemakkelijk is als het klinkt, moge duidelijk zijn.

Afwijkend van de meeste trilogieën gaat Cronin in De Twaalf terug naar het moment waarop alles begon: de periode vlak na de ontsnapping van de twaalf geïnfecteerden. Hij introduceert diverse nieuwe hoofdpersonen, waaronder Lila, een geestelijk beschadigde ex-verpleegster die haar baby verloor, de heroïsche militair Bernard Kittridge, de dodelijk zieke Horace Guilder, adjunct-directeur van het Department of Special Weapens (DSW) dat verantwoordelijk was voor het project met de twaalf geïnfecteerden, en Lawrence Grey, conciërge bij het laboratorium waar De Twaalf gecreëerd werden, en besmet met het virus tijdens hun uitbraak, zonder daarvan de gevolgen te ondervinden. Moeiteloos weet Cronin deze nieuwe personages te verweven met die uit De oversteek, zoals Amy, Peter, Sara en Alicia, die de strijd met het kwaad aangaan en daarbij recht tegenover Guilder komen te staan. Guilder, die liever zijn eigen ras verraadt, dan zich overgeeft aan zijn dodelijke ziekte, staat 100 jaar na de uitbraak van het virus aan het hoofd van een concentratiekampachtige gemeenschap, en probeert ten koste van alles en iedereen, waaronder Lila en Grey, zijn verkregen onsterfelijkheid te waarborgen door De Twaalf te mobiliseren in zijn eigen gecreëerde koninkrijk. Iets wat natuurlijk danig uit de hand loopt.

Gedurende het verhaal wisselt Cronin regelmatig maar soepel tussen heden en verleden, wat een hoge mate van oplettendheid van de lezer vraagt. Personages komen en gaan, sommige verdwijnen gewoon, al dan niet opgenomen in de gelederen van de Viralen, andere sterven. En Cronin schuwt niet om ook personages die we goed hebben leren kennen te laten sneuvelen, vaak heroïsch, in het heetst van de strijd. En af en toe steekt dat best. Door zijn beeldende en warme schrijfstijl, bind je je als lezer toch aan bepaalde hoofdpersonen, en dan is het best even slikken als die halverwege het boek uit het verhaal gerukt worden. Maar aan de andere kant is dat ook zeer realistisch, want in het werkelijke leven is de dood ook niet iets wat alleen mensen die je niet dierbaar zijn overkomt.

Strikt genomen is De Twaalf een verhaal dat zich niet gemakkelijk laat omschrijven. Het zit vol actie en bloederig geweld, maar is ook gevuld met liefde, hoop en heroïsche opoffering. Een geloofwaardig neergezette strijd tussen goed en kwaad, waarin Cronin haarfijn twijfel weet te zaaien wie er nu aan de goede en wie aan de slechte kant staat, en uiteindelijk eindigt met een enorme cliffhanger, waar we het tot 2014, als The City of Mirrors uitkomt, mee zullen moeten doen. En de liefhebber zal reikhalzend naar dat moment uitkijken, want als er één ding is dat Cronin kan, dan is het een verhaal vertellen. Dus, kom maar op met dat derde deel!