Een spannend verhaal met krachtige personages

Ik was al een tijd op zoek naar een nieuwe fantasy serie om in te verdwijnen. Even alles loslaten en me gewoon laten meeslepen door het verhaal. Wat ben ik blij dat ik De laatste magiër toevallig zag liggen in een boekenwinkel en besloot het boek mee naar huis te nemen.

Lisa Maxwell heeft een fijne, maar trage schrijfstijl. Ze neemt je direct mee in het verhaal, maar doordat er zoveel verschillende aspecten zijn om rekening mee te houden (magie, tijdreizen, een diefstal, bendevorming, …) wordt je als lezer in het begin nogal overladen met informatie. Geen moment wordt het saai en de personages zijn boeiend genoeg om de interesse van de lezer vast te houden, maar het tempo is in het eerste deel van het boek nogal sloom.

Maxwell maakt dit tragere tempo gelukkig ruimschoots goed in de laatste twee delen van het verhaal. Als lezer verwacht je veel van de diefstal waar vanaf het begin naar wordt opgebouwd en je wordt zeker niet teleurgesteld, maar het is vooral wat er daarna gebeurt dat je hart echt pas doet racen. Ik kon het boek gewoonweg niet meer wegleggen.

In De laatste magiër is er een fijne balans tussen het plot en de personages. Dit zorgt ervoor dat er ruimte is voor personages om te groeien terwijl het plot steeds sneller naar een hoogtepunt toewerkt. De plot twists zijn onverwacht, maar realistisch en de wereld komt met elke bladzijde meer tot leven. Maxwell is er echt in geslaagd het New York van 1902, een opkomende wereldstad met een immigratieproblematiek, om te vormen tot een stad vol magie. Waarbij het gevaar soms onzichtbaar sluimert in de donkere achterbuurten van de stad.

Het enige minpunt aan het boek is de leeftijd van de meeste personages. Esta is met haar 17 jaar een van de jongste personages, maar bendeleider Dolf is ook ‘maar’ 26. Maxwell schreef eerst enkele Young Adult boeken voordat ze zich aan een fantasy voor volwassenen waagde. Door de leeftijden van de personages schippert ze tussen haar oude vertrouwde YA schrijfwereld en dit nieuwere genre. De personages enkele jaren (of soms zelfs decennia) ouder maken, had voor meer geloofwaardigheid gezorgd. Esta handelt en denkt niet als een 17 jarige, maar eerder als een 27 jarige. En dan mag ze nog haar hele leven getraind zijn voor deze ene diefstal, het komt niet geloofwaardig over.

Lisa Maxell heeft met De laatste magiër een origineel en spannend verhaal geschreven. Hoewel het boek wat traag op gang komt, is er meer dan genoeg om de lezer geïnteresseerd te houden. Van het magische New York aan het begin van de 20ste eeuw, tot het verhaal van Harte Darrigan. Zowel plot als personages krijgen voldoende aandacht, iets wat geen vanzelfsprekendheid is in een fantasy verhaal. Dat de personages nogal jong zijn voor de levenswijsheid die ze bezitten en qua gedrag ook veel ouder lijken, neem ik er dan graag bij. De spanning, onverwachte wendingen, tijdreizen én diefstal van een eeuwenoud boek, maken dit ruimschoots goed. Maxwell is er meer dan in geslaagd om New York een magische, alternatieve geschiedenis te geven en personages te schrijven die het plot kunnen dragen. Esta is daar het beste voorbeeld van, wat een krachtig personage.