Een mooi verhaal met een sterke boodschap

Wat een verhaal. Het duurde meerdere weken om Under the whispering door uit te lezen en nu het eindelijk terug in de boekenkast staat, weet ik niet goed wat ik ervan vind.

Het is volgens mij een van die boeken die je op een andere manier leest of ervaart als je weet hoe het voelt om iemand te verliezen. Als je door de rollercoaster van een rouwproces bent geweest en je hebt gewacht op een teken, wat dan ook, dat diegene niet echt verdwenen is.

Under the whispering focust op wat er tussen het leven en de dood afspeelt. Op de wachtruimte als het ware. En dit zorgt ervoor dat ook in dit boek het hiernamaals vaag blijft.

Door TJ Klune’s schrijfstijl leest het verhaal vlot, met focus op gesprekken en gevoelens om het plot te sturen. Als lezer voel je je hierdoor erg betrokken bij de personages. En deze personages zijn hét sterke punt van dit boek. Ze zijn karaktervol, divers en realistisch. Niet iedereen is een held, niet iedereen is altijd even vriendelijk. En van het hoofdpersonage Wallance is dat laatste wel het minste wat je kan zeggen als je hem voor het eerst ontmoet.

TJ Klune heeft met Wallace voor een minder voor de hand liggend hoofdpersonage gekozen. Homoseksueel, advocaat en egoïstisch. Doorheen het verhaal laat Wallace langzaam het verleden los en wordt hij meer en meer de man die hij was voor het leven hem tekende. Deels hierdoor is het boek veel minder een verhaal over de dood, maar vooral over het leven. En over dat het nooit te laat is om te veranderen.

Under the whispering door is een boek waar ik maar moeizaam doorheen kwam. Of het aan de timing of het onderwerp lag, weet ik zelf niet zo goed. TJ Klune heeft een fijne schrijfstijl en focust vooral op personages en gevoelens. Hierdoor is het plot wat trager, wat in dit geval perfect bij het onderwerp past: de dood en de acceptatie daarvan. Als ik het zo neerschrijf, klinkt het zwaarder dan het is. Under the whispering door toont vooral dat iedereen fouten maakt, spijt bij het leven hoort en het nooit te laat is om te veranderen. En dat echte liefde, in al zijn vormen, eindeloos is.
De sterkte van Under the whispering door is de relatie tussen de personages. TJ Klune slaagt er daarnaast in een moeilijk onderwerp te verweven met magisch realisme en ook nog is voldoende aandacht te besteden aan de uniekheid van elk personage. Diverse afkomsten, geaardheden, angsten en dromen. Ze komen allemaal aan bod en zorgen ervoor dat het verhaal sterker, menselijker wordt.
Under the whispering door voelt soms als een warm, troostend deken, maar laat op andere momenten de harde realiteit van rouw, verlies en spijt zien. En het is in deze combinatie dat de werkelijke kracht van het boek zit. En van Hugo. Vooral van Hugo.