Niet verrassend, wel interessant

Daisy Jones & The Six is een van die boeken die ik overal voorbij zag komen en daarom zelf ook heel graag wilde lezen. Taylor Jenkins Reids focust in dit boek op de jaren zeventig, een tijdperk vol ‘sex, drugs and rock ’n roll’.

Jenkins Reid beschrijft in het boek het ontstaan en de uiteindelijke splitsing van de rockband The Six en hoe ze samen met Daisy Jones een van de meest invloedrijke platen in de (fictieve) muziekgeschiedenis maakten. Een concept dat op zich al intrigerend is en dat nog meer wordt doordat de auteur ervoor heeft gekozen het boek als een interview te schrijven.

Al vanaf de eerste bladzijden is het duidelijk dat deze interview stijl ervoor zorgt dat er geen duidelijk, rechtlijnig verhaal te vertellen is. Elk lid van de band heeft een ander idee of gevoel over het verleden en bepaalde gebeurtenissen. Dit geeft het boek een extra dimensie en doet het vooral heel echt aanvoelen.

Jenkins Reid focust vooral op Daisy Jones. Haar invloed op de rockband The Six is doorheen het verhaal verweven en hoewel er veel personages aan het woord zijn, dragen Daisy Jones en leadzanger Billy Dunne het verhaal. Zowel door hun eigen bijdrage als de verhalen van anderen, komt de onderlinge dynamiek tussen deze twee centraal te staan. Hierdoor blijven de andere bandleden en personages van de entourage een beetje oppervlakkig. Jenkins Reid probeert wat ‘girlpower’ toe te voegen aan het verhaal door personages zoals Camilla en Karen, maar slaagt hier maar half in.

Omdat Daisy zo’n aanwezig personage is, zijn de drugs dat jammer genoeg ook. Doorheen het verhaal wordt het drugsgebruik gedetailleerd uitgelegd en is het zo in overvloed aanwezig, dat het zelfs een beetje eentonig begint te worden. Dit in combinatie met Daisy’s onaangename, egoïstische karakter maakt haar een hoofdpersonage dat maar al te vaak voor irritatie zorgt als lezer.

En toch slaagt Jenkins Reid erin om de aandacht van de lezer van begin tot einde vast te houden. Want hoe komt het toch dat zo’n succesvolle band zo vroeg gestopt is met muziek maken? Het is een gebeurtenis waar voortdurend naar gehint wordt. En de uiteindelijke reden, en plottwist die daarna werd onthuld, is eigenlijk een beetje teleurstellend.

Daisy Jones & the Six is een boek dat het vooral moet hebben van Jenkins Reid geniale idee om het verhaal als een interview te schrijven. Deze keuze toont dat een verhaal op meerdere manieren te vertellen is. Dat niet iedereen met dezelfde herinneringen en hetzelfde gevoel terugblikt naar het verleden.
De personages blijven redelijk oppervlakkig. Met uitzondering van Daisy Jones en Billy Dunne. En dat is jammer want hierdoor is het boek ook redelijk eentonig en voorspelbaar. Drugs, de drang naar beroemd zijn en de zoektocht naar liefde en geborgenheid vormen de rode draad doorheen Daisy Jones & The Six samen met de vraag waarom deze rockband in 1979 hun laatste concert speelde. Het uiteindelijke antwoord is niet echt verrassend, maar zorgt wel voor de antwoorden waar je als lezer op wacht.
Ondanks dat sommige verhaallijnen en personages wat meer ruimte mochten innemen om zo een betere dynamiek in het verhaal te krijgen, is Daisy Jones & the Six een fijn boek dat vlot leest en je vooral heel veel seventies vibes geeft.