Lezersrecensie
Debuut over een redelijk uniek onderwerp
Dik zijn. Dat lijkt een taboe waar nog weinig over geschreven is, maar de Nederlandse Eline van Wieren brengt daar verandering in haar debuut 'Popcorn, donut, kaassoufflé'. Het boek vertelt het verhaal over Kato die naar therapie gaat voor haar eetbuistoornis en haar plek in de maatschappij zoekt. In deze spoilervrije recensie vertel ik wat ik van het boek vond.
“Is het boek autobiografisch?” is een vraag die Van Wieren regelmatig hoort, vertelde ze bij de boekpresentatie bij boekhandel Van der Meulen te Alkmaar (6 april 2025). Eigenlijk wil ze daar geen antwoord op geven. Maar ik snap de vraag wel, want het boek legt de lezer regelmatig een aantal pijnlijke situaties voor waardoor die eigenlijk zich afvraagt: “Nee, dit kan toch niet waargebeurd zijn!?” En dat maakt dit boek sterk: het is realistisch en soms licht ongemakkelijk. Je krijgt een (goed) beeld met wat voor oordelen dikke mensen te maken krijgen. Praat dit boek dik zijn goed? Nee, maar laat ons wel nadenken ons waardeoordeel over dikke mensen.
'Popcorn, donut, kaassoufflé' valt onder het genre literatuur, maar veel mooi taalgebruik (beeldspraak of andere stijlmiddelen) bevatte het niet. Jammer, maar het leest wel heel lekker weg. De hoofdstukken zijn kort en de lezer wordt nieuwsgierig gemaakt door een aantal vragen: hoe vergaat het Kato met therapie? Krijgt ze wel of geen relatie met iemand? Wat voor bijzondere situaties maakt ze mee met een klant uit de bibliotheek? Daardoor blijf je het boek toch oppakken. De schrijfstijl is kort, bondig en direct, net als de dialogen. Het deed met denken aan de stijl van Hanna Bervoets in 'Lieve Celine' (leestip) en past bij het hoofdpersonage.
Ten slotte krijgt de lezer wel echt sympathie voor Kato. Ze maakt positieve en negatieve dingen mee die haar ontwikkelen en dat maakt haar heel interessant. Via haar komen ook nog andere thema’s aan bod zoals vriendschap, werkrelaties en gelukkig zijn.
Al met al heeft Eline van Wieren een vlot debuut geschreven over een thema dat nog niet vaak is besproken. Het bevat situaties die de lezer tot nadenken zet en nieuwsgierig houdt. De auteur heeft persoonlijk een duidelijke mening en verwoordt dat via een roman, prachtige manier! Ik raad dit boek zeker aan aan scholieren die moeten lezen voor hun Nederlandse literatuurlijst.
Extra leestip - essay van Eline van Wieringen: https://ilfu.com/alle-artikelen/een-ander-soort-honger-een-essay-van-eline-van-wieren?_gl=1*ijn3l2*_up*MQ..*_ga*ODc5Nzg1ODM3LjE3NDc1NjQyNDA.*_ga_DS8N6CWDGD*czE3NDc1NjQyMzkkbzEkZzAkdDE3NDc1NjQyMzkkajAkbDAkaDA.
“Is het boek autobiografisch?” is een vraag die Van Wieren regelmatig hoort, vertelde ze bij de boekpresentatie bij boekhandel Van der Meulen te Alkmaar (6 april 2025). Eigenlijk wil ze daar geen antwoord op geven. Maar ik snap de vraag wel, want het boek legt de lezer regelmatig een aantal pijnlijke situaties voor waardoor die eigenlijk zich afvraagt: “Nee, dit kan toch niet waargebeurd zijn!?” En dat maakt dit boek sterk: het is realistisch en soms licht ongemakkelijk. Je krijgt een (goed) beeld met wat voor oordelen dikke mensen te maken krijgen. Praat dit boek dik zijn goed? Nee, maar laat ons wel nadenken ons waardeoordeel over dikke mensen.
'Popcorn, donut, kaassoufflé' valt onder het genre literatuur, maar veel mooi taalgebruik (beeldspraak of andere stijlmiddelen) bevatte het niet. Jammer, maar het leest wel heel lekker weg. De hoofdstukken zijn kort en de lezer wordt nieuwsgierig gemaakt door een aantal vragen: hoe vergaat het Kato met therapie? Krijgt ze wel of geen relatie met iemand? Wat voor bijzondere situaties maakt ze mee met een klant uit de bibliotheek? Daardoor blijf je het boek toch oppakken. De schrijfstijl is kort, bondig en direct, net als de dialogen. Het deed met denken aan de stijl van Hanna Bervoets in 'Lieve Celine' (leestip) en past bij het hoofdpersonage.
Ten slotte krijgt de lezer wel echt sympathie voor Kato. Ze maakt positieve en negatieve dingen mee die haar ontwikkelen en dat maakt haar heel interessant. Via haar komen ook nog andere thema’s aan bod zoals vriendschap, werkrelaties en gelukkig zijn.
Al met al heeft Eline van Wieren een vlot debuut geschreven over een thema dat nog niet vaak is besproken. Het bevat situaties die de lezer tot nadenken zet en nieuwsgierig houdt. De auteur heeft persoonlijk een duidelijke mening en verwoordt dat via een roman, prachtige manier! Ik raad dit boek zeker aan aan scholieren die moeten lezen voor hun Nederlandse literatuurlijst.
Extra leestip - essay van Eline van Wieringen: https://ilfu.com/alle-artikelen/een-ander-soort-honger-een-essay-van-eline-van-wieren?_gl=1*ijn3l2*_up*MQ..*_ga*ODc5Nzg1ODM3LjE3NDc1NjQyNDA.*_ga_DS8N6CWDGD*czE3NDc1NjQyMzkkbzEkZzAkdDE3NDc1NjQyMzkkajAkbDAkaDA.
1
Reageer op deze recensie