anders of verwacht

De kinderen van het klooster is het tweede boek van Sandrine Destombes. Eerder schreef ze al het dubbele geheim van de familie Lessage.
Sandrine Destombes is van Italiaanse afkomst maar woont al haar hele leven in Parijs. Ze heeft mediastudie gestudeerd en werkt als organisator van evenementen. Ze schrijft in haar vrije tijd thrillers.
De kinderen in het klooster speelt zich af in het kleine Franse dorpje Crest.

Al sinds mensengeheugens staat daar een klooster dat alleen maar door vrouwen bewoond wordt. Politieagent Benoit is bezig met een verkeerscontrole en hij houdt daarbij een slingerende Peugeot tegen, hij vind dat de bestuurder zich vreemd gedraagt. Op de achterbank zit dan nog eens een verward kind dat van de daken schreeuwt dat de vrouw achter het stuur haar moeder niet is.
Daar begint het voor de jonge politieagent, hiermee staat hij aan het begin van de grootste zaak die hij tot dan toe heeft meegemaakt. Hij krijgt het geluk om met de elite te mee mogen helpen en duikt zo in de geheimzinnige wereld van een groep vrouwen, waar het klooster een centrale rol in blijkt te spelen. De waarheid begint stilletjes aan het licht te komen wanneer er een reeks mannenlichamen die verminkt zijn gevonden worden.

Aan de hand van de titel had ik persoonlijk een ander boek verwacht waar kinderen echt een centrale rol speelden of waarin er een soort sekte was in het klooster. Dit bleek echter niet helemaal te kloppen die gedachte gang. In het boek lezen we vooral uit het perspectief van de jonge agent Benoit die de ambitie heeft om mee te spelen met de hogere politiemacht en dan ook alles in het werk stel om op een goed blaadje te komen bij de chef hiervan.

Het verhaal is vlot geschreven en laat nog heel wat over aan de verbeelding van de lezer. Dit zou wel eens een begin van een nieuwe thrillerreeks kunnen zijn, want Destombes zorgt in dit boek ervoor dat de lezer nieuwsgierig wordt naar Benoit en of hij slaagt in zijn ambities het zou jammer zijn als hier dan geen vervolg aan gegeven wordt.
De echte spanning is niet aanwezig in het boek, wat een beetje teleurstellend was, maar door de manier van schrijven zorgt Destombes er wel voor dat de lezer nieuwsgierig blijft en steeds wilt verder lezen om toch het einde te gaan ontdekken. Voor een thriller mocht het boek een hogere spanningsgraad bevat hebben, maar het is zeker geen onplezierig boek om te lezen. Het einde is iets dat je als lezer niet ziet afkomen, omdat het een open einde is en eigenlijk niet het einde dat je zou willen/verwachten van het boek. Persoonlijk ben ik er geen fan van, maar ik kan mij voorstellen dat andere lezers het einde zeker zullen kunnen smaken.

Ik heb een paar fijne leesuurtjes gehad aan het kinderen van het klooster, maar heb al betere en spannendere thrillers gelezen.