Hoop en wanhoop

De Negen vertelt het waargebeurde verhaal van negen vrouwelijke verzetsstrijders die samen in Leipzig tewerkgesteld worden na hun deportatie. We lezen hun persoonlijke verhaal en hoe ze samen een weg terug naar hun thuisland vinden.

Het boek gaat per hoofdstuk dieper in op de personages. Iedereen komt aan de beurt. We lezen hoe de meisjes bij het verzet zijn geraakt en hoe ze uiteindelijk in Leipzig belanden. Door de hoofdstukken komen we ook meer te weten hoe ze zijn ontsnapt aan de executies en de dodenmars.

Dit is een heel persoonlijk verhaal. Je komt in de levens van de vrouwen terecht en je voelt hun pijn. Toch is het geen droevig verhaal. Door de verschillende personages en hun geschiedenis af te wisselen met hoe ze de dodenmars en hun bevrijding beleven, krijg je een hele leuke mix van wanhoop en hoop. Je krijgt de herinneringen aan martelingen, die worden afgewisseld met herinneringen aan feestjes en feestmaaltijden na de bevrijding.

Dit is echt een must read. De vrouwelijke versie van verzetsstrijders wordt veel te weinig belicht. Na de oorlog worden de soldaten als helden ontvangen, maar ook de handelingen van de vrouwen mogen niet vergeten worden. Deze verhalen moeten verder worden verteld, zodat niemand dit ooit nog gaat herhalen.