Sprookjesachtig verhaal

Lang lang geleden woonde in een kopere burcht leefde koning Mansolein. Hij had een baard, zo groot als een kleed. Op zijn lange baard sliep een haas die de enige nog was die voor de Sire zorgde, want Koning Mansolein was bijna vergeten. Koning Mansolein was behoorlijk ziek en de wonderdokter vertelde Sire dat zijn hart tikt als een scheefstaande klok. Dit zou door ouderdom komen. Het enige middel dat hiertegen kan helpen is het wonderbaarlijke sleutelkruid, maar daar moet de wonderdokter ver voor reizen om dit middel te vinden. Tot die tijd is het enige redmiddel dat de Sire helpen is als hij elke dag een spannend verhaal hoort, zodat zijn hart het misschien nog redt tot het sleutelkruid is gevonden. Alleen had het haasje een probleem, omdat hij zeven jaar geleden voor het laatst een verhaal heeft verteld. Gelukkig komen ze tot de oplossing dat de wonderdokter onderweg tijdens zijn zoektocht alle wezens zal aanspreken om te vertellen dat ze naar de burcht moeten gaan om een verhaal aan de koning te vertellen. Dit gebeurde ook en er kwamen grote aantallen dieren naar de burcht om spannende en levensverhalen te vertellen aan de Sire. Nadat de dertiende bezoeker, het dwergje zijn verhaaltjes had verteld, was de wonderdokter net op tijd met het brengen van het sleutelkruid. Zal dit hem redden om in leven te blijven? Dit wordt wel vertelt in het boek, maar toch blijft het volgens het boek onduidelijk wat er allemaal nog zou gebeuren met Koning Mansolein; niemand weet of de koning nog leeft, want niemand weet of de wonderdokter nog wat sleutelkruid had overgehouden.

Ik vond het een heerlijk boek om te lezen en het heeft een sprookjesachtige sfeer wat mij erg aansprak en zeker ook kinderen in de leeftijdscategorie van 9-12 jaar. Doordat het boek als een soort raamvertelling is opgezet en er eigenlijk meerdere verhaallijnen door een verhaallijn heenlopen, komen er ook verschillende aspecten aan bod zoals grappige en emotionele verhalen en heeft elk verhaallijntje wel een spannende gebeurtenis. Ik vond vooral het verhaaltje over de paardenbloem het meest mij is bijgebleven. Het verhaaltje gaat over verlaten en wedergeboorte en juist omdat dit verhaaltje zo kort was, had het een heel erg sterk verhaal. Dit was ook gelijk een van de wat emotionelere verhaaltjes uit het boek, samen met het verhaal van de draak. Ik vond het verhaal van de draak namelijk ook wat aan de emotionele kant, omdat hij bij een heks gevangen zat en in die tussentijd alle wezens die hij kende allang waren uitgestorven als hij op een dag moest vliegen van de heks om een toverdrankje voor haar te halen. Het boek is opgebouwd volgens een hoofdverhaallijn met daarbij allemaal kleine verhaaltjes die worden verteld door de dieren en wezentjes die langskwamen voor de koning. Het boek heeft een duidelijke structuur, omdat elk hoofdstuk begint met de hoofdverhaallijn, waarna een dier- en/of wezen aan de deur aanklopt en vervolgens zijn verhaal gaat vertellen, waarna het hoofdstuk weer wordt afgesloten met hoe het met koning Mansolein gaat en of de wonderdokter al bij het sleutelkruid is. Hierdoor weet de lezer precies waar die aan toe is en maakt die het gemakkelijk lezen. Door deze logische wijzen van de inrichten van elke hoofdstuk heeft het boek een goede samenhang als verhaallijn en is er een duidelijke vorm waarop woorden en zinnen staan beschreven. Er wordt namelijk op een sprookjesachtige en op een ouderwetse manier dit verhaal verteld. Er komen woorden in voort zoals goudbrokaat, Sire, dienaren en geraniums. Na het lezen van dit boek voelde ik mij verwonderd door dit boek, omdat ik niet wist hoe leuk het zou zijn om zulke sprookjesachtige te lezen. Verder vind ik het erg verwonderlijk hoe een schrijver allemaal op deze verhaaltjes te zijn gekomen, omdat er zoveel krachtige verhaaltjes in het boek staan en de goede samenhang dat dit heeft op de hoofdverhaallijn van dit boek.

Mooie citaten:
'Als je dan omhoogkijkt, zie je dat de sterren een gouden stad zijn, waar je zo heen kunt vliegen' - blz 34
'Daarna heb ik veel rondgevlogen boven de wereld, maar nooit schrik of schade aangericht, omdat een mens mij had bevrijd' - blz 76
'De regen van gisteren lijkt op de regen van vandaag, maar het zijn niet dezelfde druppels' - blz 86