Vier sterren voor oom Satoru

De debuutroman van Satoshi Yagisawa deed me een beetje denken aan “De Alchemist” van Coelho. Het is een vrij eenvoudig verhaal, maar dankzij de wijsheden die worden uitgesproken door één van de karakters bevat het boek naast een beschrijving van de dagelijkse sleur in Jinbōchō ook enkele wijze levenslessen. Ik begrijp waarom andere Hebban-lezers dit boek als ‘feelgood’ hebben bestempeld.

Het boek is opgesplitst in twee delen. Het eerste deel, “Mijn dagen bij boekhandel Morisaki”, heeft wat weg van een coming-of-age verhaal en is vrij toegankelijk. Het leven van de 25-jarige Takako staat op zijn kop, en we zien hoe haar verblijf bij de boekwinkel haar helpt om haar leven weer op de rails te krijgen. Hierbij staan haar verblijf in de boekwinkel en haar relatie met oom Satoru centraal. De ontwikkeling van deze band tussen oom en nichtje vond ik één van de mooiste delen van het boek. Helaas blijven de relaties tussen de andere centrale karakters vrij oppervlakkig.

In het tweede deel, “Momoko komt terug”, zien we hoe oom Satoru wordt herenigd met zijn voormalige echtgenoot. Als lezer raak je nieuwsgierig naar de omstandigheden die hebben geleden tot het vertrek van Momoko. Daarnaast wordt je als lezer betrokken bij de missie van Takako om de band tussen haar oom en tante te herstellen. Ondanks deze grote potentie voor karakterontwikkeling vond ik de dynamiek in het tweede deel van het boek vrij teleurstellend. Waar de eenvoud van het verhaal in het eerste deel vrij ‘natuurlijk’ bij het plot paste vond ik het in dit deel vooral hinderlijk dat gebeurtenissen en gevoelens zo beknopt werden beschreven.

Het boek leest dankzij de schrijfstijl en het beperkte volume vlij vlot weg. Het plot laat wat te wensen over, maar het verhaal zet wel aan tot nadenken. Dit blijkt vooral uit de vele prachtige quotes van oom Satoru: “Waar ik ook allemaal ben geweest en hoeveel boeken ik ook heb gelezen, ik kan me nog steeds niet aan het gevoel onttrekken dat ik helemaal niets weet en nog niets heb gezien. Zo is het leven nu eenmaal. Iedereen moet leven zonder te weten wat zin bestemming is en hoe hij daar moet komen”. Vooral vanwege het karakter van de sympathieke Satoru krijgt dit boek van mij vier sterren.