Spirituele wijsheden in een flinterdunne romanverpakking

Als Maëlle het uitzonderlijk verzoek van haar vriendin krijgt om naar Nepal te gaan, lijkt dat het begin van een bijzonder avontuur. Het verhaal draait niet zozeer om de fysieke uitdaging om bergen te bedwingen, maar gaat meer over de innerlijke reis om anders om te gaan met moeilijkheden die op je pad komen. De hoofdpersoon - en daarmee de lezer – wordt vooral uitgedaagd om voorbij de eigen bergen te kijken.

In die zin is het boek meer een ‘zelfhulpboek’ met spirituele wijsheden dan een literaire roman. Daarvoor zijn de personages te weinig uitgewerkt en is de schrijfstijl te eenvoudig en chronologisch beschreven als in... en toen… en toen. De kern van het verhaal draait om het meer bewust in het leven staan en je niet laten afleiden door zaken waar je geen invloed op hebt. Het overbrengen van deze levensfilosofie lijkt de eigenlijke boodschap van het boek in een flinterdunne romanverpakking.

Voor wie zelf trektochten in de Himalaya heeft gemaakt zullen de lokale personages niet geheel geloofwaardig overkomen. Daarvoor worden er te veel spirituele lessen gegeven in plaats van de bescheidenheid die je zo vaak bij deze mensen tegenkomt.
Wat ik wel leuk vind is dat Maëlle regelmatig laat zien hoe wij in het Westen alles maakbaar achten en hoe dit totaal niet past in de Himalaya, waar de natuur gewoon de baas is en je je als mens moet schikken.

De auteur lijkt alle ingrediënten voor een boek in het verhaal te hebben gestopt, zoals de 'reis van de held', een aantal tegenslagen overwinnen en zelfs een liefdesavontuur. Maar alleen daarmee creëer je geen boeiend verhaal.
Ik las dit boek in de Hebban-leesclub en de positionering als literatuur zet de lezer hiermee echt op het verkeerde been. Maar ben je op zoek naar levenslessen in een notendop, dan is dit boek voor jou.