Een Verhaal in Corona tijd

Lucy aan Zee

Wanneer de wereld begin 2020 in paniek in lockdown gaat, wordt Lucy Barton losgerukt uit haar ordelijke schrijversleventje in Manhattan en neemt haar ex-man William, met wie ze nog vaak contact heeft, haar op sleeptouw naar een klein stadje in Maine. De daaropvolgende maanden zijn Lucy en William ondanks het ingewikkelde verleden dat ze delen op elkaar aangewezen, in een huisje aan de kolkende grauwe zee, terwijl de wereld ten onder lijkt te gaan.

Een boek over een actueel thema. Bijna iedereen kan zich nog wel de beelden herinneren van de Corona pandemie. In dit boek neemt Elizabeth Strout de lezer mee naar de tijd van de pandemie.
Corona is een thema aangezien de pandemie op dat moment speelt, maar veel meer wordt de lezer meegenomen in het leven van Lucy.

Lucy woont in New York en is een jaar ervoor weduwe geworden. Als de corona pandemie uitbarst neemt haar bezorgde ex-man William (bekend uit een eerder boek van Strout), haar mee naar een klein stadje in Maine.
In het begin is hun relatie nogal afstandelijk maar ze groeien steeds meer naar elkaar toe. Zowel Lucy als William hebben te maken met gebeurtenissen uit het verleden die veel losmaken. De dood van de man van Lucy, het gezin waar ze uitkomt en de scheiding en het verleden van William.

In Maine leert Lucy nieuwe mensen kennen waar de lezer mee kennismaakt. Met deze mensen wandelt en praat Lucy over allerlei onderwerpen. De lezer maakt ook kennis met de volwassen dochters van Lucy en William, waar Lucy veel over nadenkt. De dochters maken ook van alles mee in hun persoonlijke levens en dat houdt Lucy bezig. Zij ervaart een zekere afstand met haar dochters totdat zij dingen meemaken die Lucy ook meegemaakt heeft. De moeder-dochter band speelt ook op een andere manier een rol gedurende het hele verhaal. Het is de band die Lucy met haar moeder had. Ze is opgegroeid in een kil en afstandelijk milieu maar in haar hoofd heeft Lucy een “aardige en lieve” moeder bedacht nu haar moeder is overleden. Ze praat regelmatig met deze moeder.

Het boek is geschreven alsof Lucy tegen de lezer praat.
De stijl van Elizabeth Strout is rustig en de dagelijkse zaken worden afgewisseld met grote gebeurtenissen in het leven (zowel in de wereld als in het persoonlijke leven).
De auteur weet een heleboel te verpakken in een ogenschijnlijk klein verhaal, waar toch veel gebeurt.

Ik heb het boek met plezier gelezen, er wordt veel gebruik gemaakt van alinea's wat het voor de lezer ook overzichtelijk maakt. Wat mij betreft een aanrader ook omdat er veel (actuele) thema's besproken worden.