Eenvoudig verhaal, groots geschreven

Twee weken weg

“De gouden uren van het leven laten geen scherpe contouren na waaraan het geheugen zich kan vastklampen: er blijven geen gesproken woorden over, zelfs geen kleine gebaren en gedachten, alleen een diepe dankbaarheid die ongevoelig voor tijd blijft bestaan”

Zomaar een citaat uit het boek “Twee weken weg” van R.C. Sherriff.

In 1931 schreef de auteur dit boek. Hij schreef het hoofdzakelijk voor zijn eigen plezier, en veertig jaar later was hij nog verbaasd dat het schijnbaar onspectaculaire verhaal een veelgeprezen bestseller bleek te zijn.
In het voorwoord van het boek zegt de schrijver dat het idee voor zijn roman (oorspronkelijk titel: “A fortnight in September” zo simpel was dat hij zich er bijna voor schaamde. Toch bleek het een enorm succes.

Kort gezegd gaat dit verhaal over een gezin (familie Stevens) uit de buitenwijken van Londen vlak voor en tijdens hun jaarlijkse vakantie in Bognor aan de kust. Elk jaar kijkt het gezin met spanning uit naar de twee weken in september.
Al sinds hun huwelijksreis komt de familie Stevens in Bognor in het (inmiddels sjofele) pension “Zeezicht”.

De voorbereiding verloopt volgens een vast stramien. Vader Stevens heeft hiervoor speciale “marsorders” samengesteld om alles vlekkeloos te laten verlopen (zoals het inlichten van de bakker en de buren, het inpakken en zelfs het invetten van tuingereedschap).
De treinreis is een avontuur op zich en vergt een enorme planning van meneer Stevens. Hij neemt hierbij de leiding, waarbij mevrouw Stevens tijdens de vakantie vooral bezig is met de vraag of iedereen het wel naar zijn zin heeft.

De vakantie zelf bestaat uit dagen aan het strand, en de trots en blijheid van het gehuurde strandhuisje, en het verblijf in het pension, wat er in de afgelopen jaren niet op vooruit is gegaan, echter de familie wil trouw blijven aan de eigenaresse. Ook de kleine “gelukjes” worden beschreven, zoals het dagelijks glaasje Port voor mevrouw Stevens als de rest van het gezin gaat wandelen.

De lezer wordt ook meegenomen in de gedachten van de verschillende familieleden en dat weet de schrijver op een hele mooie manier te doen.

Het boek kabbelt rustig voort en het is eigenlijk een heel eenvoudig verhaal, maar door de mooie manier van proza leest het heerlijk weg.
De tijd waarin het zich afspeelt lijkt veel minder complex en jachtig als de huidige al waren er toen ook zorgen en problemen uiteraard. De mensen genoten van dingen die voor ons in de huidige tijd zo vanzelfsprekend zijn en dat maakt het boek ook inspirerend en zet aan het denken.

De woordkeuze vond ik ook heel leuk om te lezen, echt passend bij die tijd.

Het is een heerlijk ontspannen boek, waarin je als lezer echt wordt meegenomen in het leven van het gezin en waardoor je ook verder wilt lezen.

Mijns inziens een aanrader, juist omdat het zo heel anders is als de meeste boeken.