Een flink baalmomentje

‘Dit zou hun eerste winter in Amsterdam worden. Als goede moeder had ze haar licht opgestoken over sinterklaas. Ze wilde dat Natalya zich dit haar hele leven zou blijven herinneren. Ze zouden zich in de drukte begeven om de sint op zijn paard door de stad te zien rijden. Daarna zouden ze samen een patatje mét gaan eten en giechelen als kleine meisjes.’

Het loopt anders. Er vindt een aanslag plaats op het Leidseplein. Diverse explosies doen de uitbundige menigte in paniek uiteen barsten. In alle consternatie die volgt, gebeurt er van alles. De dader wordt gedood en kinderen raken zoek. Als alle rookwolken zijn opgetrokken en de toegesnelde politie orde heeft weten te scheppen, blijkt er een meisje te zijn ontvoerd. Het verkeerde meisje zo blijkt later, want het beoogde doelwit was de dochter van het welgestelde echtpaar Renata en Henk Kuyper. In plaats daarvan wordt Natalya Bublik, dochter van de Georgische prostituee Hanna, vermist. Zowel de politie, waarbij rechercheur Pieter Vos samen met zijn jonge assistente Laura Bakker dienst heeft, als de snel aanwezige AIVD tasten in het duister. Wat is er aan de hand en wie heeft dit op zijn geweten? En belangrijker nog: waar is Natalya?

In lange hoofdstukken wordt er continu gewisseld van perspectief. Het ontvoerde meisje Natalya Bublik, haar radeloze moeder Hanna, rechercheur Pieter Vos, zijn kompaan Laura Bakker, Renata Kuyper: beurtelings volgen we hun doen en laten, wat voor een fijne en spannende variatie zorgt. Na zijn introductie, vorig jaar in Poppenhuis, ontpopt de in een slecht onderhouden woonboot wonende Pieter Vos zich in Het verkeerde meisje  tot een eigenaardige, eigenwijze en eigengereide man. Geen uniek personage in thrillerland, maar perfect voor deze setting. Ook Laura Bakker komt in dit deel goed uit de verf. De lichtgeraakte, naïeve jonge vrouw die ze was, leren we nu kennen als een volwassen vrouw met een eigen kijk op de zaak. Bovendien is de relatie tussen de twee een fijne symbiose en kan dit koppel nog vele boeken mee.

De eerste twee boeken in deze nieuwe serie van bestsellerauteur David Hewson beloven in ieder geval heel wat. Het is te hopen dat Hewson deze reeks nog even voortzet, want naast zijn prettig leesbare schrijfstijl, bewijst hij over een fantastisch inlevingsvermogen te beschikken. Amsterdam vormt een prachtig decor voor deze thriller. De straten, de grachten, de lokale plekjes: Hewson weet ze te beschrijven alsof hij er al jaren woont. Het is een geweldig talent van de Nic Costa-schrijver, die zich hiermee onderscheidt.

Een minpunt aan Het verkeerde meisje  is de plot. Het tempo wordt zorgvuldig opgevoerd en langzaamaan ontvouwt zich een omvangrijke samenzwering. Reikhalzend kijk je uit naar het naderende einde, maar dit valt vervolgens behoorlijk tegen. Het slot is slordig, bijna afgeraffeld en past totaal niet bij de rest van het verhaal. Het is weinig verrassend, de climax die je verwacht blijft uit en de wijze waarop ze uiteindelijk de locatie van het meisje vinden, is totaal ongeloofwaardig. Het levert een flink baalmomentje op; het verhaal verdient zo’n einde niet. Het is als een mooi ingepakt sinterklaascadeau: het uitpakken is spannender dan het uiteindelijke resultaat.