Thema van verleden, heden en misschien toekomst

Een ouder boek (1977) dat gezien de moeilijke tijden van vandaag moet gelezen worden. Omdat er maar 1 recensie is en omdat ik van mening ben dat een oude klassieker ook een woordje verdient, een recensieke.

Ward Ruyslinck, een Vlaamse Antwerpse klassieker! ‘Wierook en tranen’ behoorde destijds tot verplicht leesvoer in de lessen literatuurgeschiedenis. Ruyslinck heeft deze eer wel verdiend.

Een man die veel meegemaakt heeft. In zijn tienerjaren de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog, in 1948 zat hij als 21-jarige aan het sterfbed van zijn oudere broer waar Ruyslinck ook vijf gedichten schreef tijdens dit sterfproces.

Maar ook in zijn verdere leven was hij eerder een buitenbeentje. De sloper in het slakkenhuis is volgens Ruyslinck zelf, autobiografisch.

In deze roman klaagt Ward het toenemende lawaai en rumoer aan en de gedragsveranderingen van mensen. Hij ergert zich aan allerlei geluiden, achtergrondgeluiden, normale geluiden, … en komt niet meer tot rust. Hij gaat op zoek naar een rustige plaats, een afgelegen hotel bij zijn neef. Maar ook daar is er lawaai door werken. De titel dekt het verhaal compleet.

Hoewel dit boek in 1977 geschreven is, verbaast het me steeds weer dat de mensen toen reeds bezig waren met deze problematiek(en): milieu, natuurbehoud, kwaliteit van het leven, de toenemende bevolking, … . Ook in enkele andere (oudere) literaire werken komt dit tot uiting.
Ook de verschillen in generaties beschrijft Ruyslinck perfect. Want is het niet zo dat onze grootouders vooral, soms onze ouders, de moderne technologieën en denkwijzen dikwijls niet kunnen volgen noch begrijpen?

Wie vandaag dit boek leest, zal het taalgebruik van Ward Ruyslinck misschien aanstootgevend vinden. Maar het is net deze directe en grovere woordenschat die de aanklacht tot de energievretende en destructieve maatschappij/leefwereld recht aan doet.

Ook een sterke kant van Ruyslinck is de uitwerking van de personages. In ‘de sloper in het slakkenhuis’ worden veel personages in het leven geroepen, maar niet allemaal worden ze tot in detail uitgewerkt. Dit houdt het overzichtelijk en leesbaar.

Een goed boek, een hedendaags thema dat ook zich waarschijnlijk ook nog laat gelden in de toekomst.

Een citaat uit het boek: pag. 141: ‘Als wij ons verdriet aan drie mensen vertellen, dan vervelen wij er twee mee en de derde vervullen we met leedvermaak’.