Wat een grappig boek!

Een kleine onderzoeker gaat met diens ouders op Antarctica naar pinguïns kijken. Maar de kleine onderzoeker wil een mammoet zien. Iedereen zegt dat mammoeten uitgestorven zijn, maar de kleine onderzoeker ziet er toch echt eentje!

Wat een grappig verhaal. De emotie spat er van af.
De kleurrijke tekeningen zijn grappig en levendig en laten de emotie goed zien. De manier waarop de tekst is opgeschreven, is leuk en speels en helpt de emotie van de kleine onderzoeker weer te geven. Je ziet alleen de ogen en neus van de kleine onderzoeker, waardoor elk kind zichzelf kan zien in deze leuke hoofdpersoon. Door de herhaling kan het kind al snel meedoen aan het verhaal. Dan komt het einde, zo denk je, met een geweldige grap. Maar hee, er zijn nog wat bladzijdes, met nog een grap.
En ook al is dit dan echt het einde van het boek; dit grappige boek kan je keer op keer lezen. Elke keer lachen, ook als je weet wat er komen gaat.