Avonturenroman in een dystopische wereld

‘De draak van Walagra’ is een heerlijke avonturenroman in een dystopische wereld. De jonge monnik Rico gaat op pad om een speciaal kruid te halen waarmee de broeders van zijn orde een concentratiedrank kunnen brouwen. Die drank is nodig om op de Plank van de Balans te komen. Op die plank kunnen de broeders zien hoe het met de goede en slechte daden in de wereld is gesteld. Tijdens zijn reis wordt Rico vergezeld door de bijdehante heks Sterre. Zij heeft beduidend meer van de wereld gezien dan Rico, die is opgegroeid in het klooster, en ze beschikt ook nog eens over magie. Ik vond haar naast de naïeve, maar avontuurlijke Rico een leuk vormgegeven personage, omdat ze niet voldoet aan het stereotiepe beeld van een heks. Ik zag steeds een soort gothic meisje voor me.

Op zoek naar het kruid stuiten Rico en Sterre op een draak. Rico gaat er vanuit dat de draak slecht is, want zo zijn draken nu eenmaal. Maar ja, Rico heeft – tot ergernis van Sterre- een nogal beperkt wereldbeeld. Door de ervaringen tijdens zijn reis leert hij dat niet alles in het leven te duiden is als wit of zwart. Dat vond ik zelf een interessant thema in deze roman.

De wereld waarin het verhaal zich afspeelt toont de betrokkenheid van Aafke Pleket met de natuur en haar zorgen over de uitputting van de aarde. In Rico’s wereld is het niet vanzelfsprekend dat kinderen gezond geboren worden en zijn er gebieden met giftige stoffen in de aarde, die door levenloze wezens schoongemaakt moeten worden. De schrijver weeft deze wereld op een natuurlijke wijze door het verhaal. Hierdoor leest het geheel soepel.

Al lezende voel je dat er meer te vertellen is over de geschiedenis van Rico’s afkomst dan dat Aafke nu prijs geeft. Ik vind het knap dat dit boek een afgerond geheel is en dat het tegelijkertijd ruimte laat voor een vervolg. Hopelijk mogen we over een tijdje deel twee lezen!