Oude liefde roest niet

Fred Triep heeft met ‘La bella Italia’ een onderhoudende liefdesgeschiedenis geschreven over de Nederlandse geschiedenisdocent Mark en de Italiaanse Gabriella. Mark ontmoet Gabriella in de jaren 80 wanneer zij met twee vriendinnen Amsterdam bezoekt. Ze beleven een kortstondige romance. De afstand, het dagelijks leven en verwarring over politieke opvattingen verhinderen dat er een relatie ontstaat. Toch houden Gabriella en Mark over de jaren heen contact. Het verhaal start en eindigt wanneer Mark inmiddels gepensioneerd is. Hij heeft de mooie Gabriella nooit kunnen vergeten.

Het verhaal leest lekker vlot, maar een keerzijde is dat het taalgebruik weinig rijk is. Zo beschrijft Triep de ontmoetingen met Gabriella vaak als “leuk”, terwijl je als lezer toch meer verwacht wanneer de hoofdpersoon zó verliefd is op een vrouw dat ze jaren en jaren in zijn hoofd blijft spelen. Ook wordt Gabriella weinig onderscheidend beschreven. We lezen dat ze mooi is en zwart golvend haar heeft, net als haar vriendinnen. Wat maakt haar precies zo aantrekkelijk in vergelijking met de twee andere jonge vrouwen?
Wanneer de drie vriendinnen op bezoek zijn in Amsterdam worden er erg veel kopjes koffie gedronken op een terrasje. Deze herhaling is mogelijk realistisch, maar niet zo boeiend.
Wél boeiend is dat Gabriella op een gegeven moment een affaire lijkt te hebben met een rechts-extremistische politicus. Hierdoor komt Mark in gewetensbezwaar. Hij vraagt zich af of Gabriella naïef is of dat zij dezelfde denkbeelden aanhangt en zo ja; wil hij dan nog wel met haar omgaan?
Ook interessant is dat één van Gabriella’s dochters, Elena, een rol gaat spelen in het verhaal. Mark lijkt alleen niet zo bijster geïnteresseerd in haar, want de andere dochter Camilla krijgt meer ruimte in het boek. Zowel de oudste dochter als de mogelijk rechts-extremistische ideeën van Gabrielle zijn goed gevonden ingrediënten voor een spannend verhaal. De schrijver had deze veel meer mogen uitbouwen om de spanning op te voeren.

Het is mooi dat het verhaal rond eindigt met wederom een bezoek van Italiaanse jonge vrouwen aan Amsterdam. Alleen nu zijn het niet Gabriella en haar vriendinnen, maar de dochters van Gabriella, die Mark bezoeken.