Lezersrecensie
Geweldig om in te verdwalen
Voor de diehard fans en verzamelaars is er nu de prachtige limited edition van Luitingh-Sijthoff, een echte eyecatcher met schitterende illustraties op het boekblok die dit al indrukwekkende verhaal nóg specialer maken. Het is niet alleen een must-read, maar ook een pronkstuk voor je boekenkast. Perfect om jezelf (of een Stephen King-liefhebber) cadeau te geven en je liefde voor dit meesterwerk te vieren.
In Derry, Maine, duikt om de ongeveer 27 jaar een wezen op, “It”, dat vooral kinderen opeet en hun angsten gebruikt om van gedaante te veranderen, meestal in de vorm van Pennywise de dansende clown.
Zeven kinderen in Derry noemen zichzelf ‘De Losersclub.’
Bill is de leider van de groep; hij stottert, maar heeft een enorme vastberadenheid. Nadat zijn broertje George verdwenen is doet hij er alles aan om het kwaad wat zich in Derry schuilhoudt uit te roeien.
Ben is de stille, zware jongen die net in Derry komt wonen en het mikpunt wordt van pester Henry Bowers. Hij is creatief en technisch, ontwerpt bijvoorbeeld de dam in de Barrens, en is heimelijk verliefd op Beverly.
Beverly is het enige meisje van de groep, groeit op in armoede met een gewelddadige vader en vindt veiligheid bij de Losers. Ze is dapper, een uitstekende schutter met de katapult en vormt emotioneel het hart van de club.
Richie is de grappenmaker met bril en een eindeloze stroom stemmen en imitaties. Zijn humor werkt als schild tegen angst, maar hij is ook loyaal en staat steeds voor zijn vrienden klaar .“Beep Beep Richie”
Eddie is een astmatische jongen met een overbezorgde, controlerende moeder en een verzameling medicijnen.
Stan is Joods, extreem netjes en rationeel.
Mike is de enige zwarte jongen in Derry en krijgt daardoor zowel racisme als de dreiging van Pennywise te verwerken. Hij sluit zich als laatste bij de Losers aan na een gevecht met Henry Bowers.
De Losers verslaan It als kinderen, zweren terug te komen als het ooit terugkeert, en worden als volwassenen inderdaad weer naar Derry geroepen om hun vergeten trauma en het wezen opnieuw onder ogen te zien. Het duistere geheim van de stad moet begraven blijven. Ondanks dat de club veel gepest werd in hun jeugd, zijn ze toch stoer genoeg om met zijn zevenen dapper te zijn. Pennywise jaagt hen de stuipen op het lijf, maar hun vriendschap en moed zijn sterker.
‘Hey Ho Silver! Away!’ (Silver is een grote, grijze Schwinn-fiets die Bill als kind koopt en zijn naam geeft naar het paard van The Lone Ranger. De fiets is eigenlijk te groot en log voor hem, maar hij rijdt er roekeloos hard mee en is er compleet aan verknocht.)
Als er weer kinderen verdwijnen komt de losersclub weer bij elkaar. Ben, Stan, Bill, Mike, Bev, Eddie en Richie gaan de strijd weer aan. Maar zijn ze ook echt weer met zijn zevenen? Want een van de losersclub is wel heel erg geschrokken door het telefoontje van Mike.
Het verhaal mixt gruwel met vriendschap, bang zijn en weer moed verzamelen. Tel daar nog eens een flink flinke dosis nostalgie bij op, en je hebt een boek dat je keer op keer wilt lezen. Perfect voor wie van een beetje spanning houdt
Dit was het allereerste boek dat ik ooit van Stephen King las, uitgezocht uit de ECI‑gids, omdat ik natuurlijk meteen voor de dikste ging. Geen spijt: ik heb ieder woord verslonden.
Ik heb IT inmiddels drie keer gelezen en er staan nu vijf verschillende edities in mijn kast te shinen. Op mijn dertiende werd ik officieel Stephen‑King‑fan en dit boek voelt nog steeds als thuiskomen in pure, nostalgische horror.
Spannend, eng, eindeloos rijk aan details en elke re-read weer geweldig om in te verdwalen.
Dank aan voor Luitingh – Sijthoff voor het recensie- exemplaar
In Derry, Maine, duikt om de ongeveer 27 jaar een wezen op, “It”, dat vooral kinderen opeet en hun angsten gebruikt om van gedaante te veranderen, meestal in de vorm van Pennywise de dansende clown.
Zeven kinderen in Derry noemen zichzelf ‘De Losersclub.’
Bill is de leider van de groep; hij stottert, maar heeft een enorme vastberadenheid. Nadat zijn broertje George verdwenen is doet hij er alles aan om het kwaad wat zich in Derry schuilhoudt uit te roeien.
Ben is de stille, zware jongen die net in Derry komt wonen en het mikpunt wordt van pester Henry Bowers. Hij is creatief en technisch, ontwerpt bijvoorbeeld de dam in de Barrens, en is heimelijk verliefd op Beverly.
Beverly is het enige meisje van de groep, groeit op in armoede met een gewelddadige vader en vindt veiligheid bij de Losers. Ze is dapper, een uitstekende schutter met de katapult en vormt emotioneel het hart van de club.
Richie is de grappenmaker met bril en een eindeloze stroom stemmen en imitaties. Zijn humor werkt als schild tegen angst, maar hij is ook loyaal en staat steeds voor zijn vrienden klaar .“Beep Beep Richie”
Eddie is een astmatische jongen met een overbezorgde, controlerende moeder en een verzameling medicijnen.
Stan is Joods, extreem netjes en rationeel.
Mike is de enige zwarte jongen in Derry en krijgt daardoor zowel racisme als de dreiging van Pennywise te verwerken. Hij sluit zich als laatste bij de Losers aan na een gevecht met Henry Bowers.
De Losers verslaan It als kinderen, zweren terug te komen als het ooit terugkeert, en worden als volwassenen inderdaad weer naar Derry geroepen om hun vergeten trauma en het wezen opnieuw onder ogen te zien. Het duistere geheim van de stad moet begraven blijven. Ondanks dat de club veel gepest werd in hun jeugd, zijn ze toch stoer genoeg om met zijn zevenen dapper te zijn. Pennywise jaagt hen de stuipen op het lijf, maar hun vriendschap en moed zijn sterker.
‘Hey Ho Silver! Away!’ (Silver is een grote, grijze Schwinn-fiets die Bill als kind koopt en zijn naam geeft naar het paard van The Lone Ranger. De fiets is eigenlijk te groot en log voor hem, maar hij rijdt er roekeloos hard mee en is er compleet aan verknocht.)
Als er weer kinderen verdwijnen komt de losersclub weer bij elkaar. Ben, Stan, Bill, Mike, Bev, Eddie en Richie gaan de strijd weer aan. Maar zijn ze ook echt weer met zijn zevenen? Want een van de losersclub is wel heel erg geschrokken door het telefoontje van Mike.
Het verhaal mixt gruwel met vriendschap, bang zijn en weer moed verzamelen. Tel daar nog eens een flink flinke dosis nostalgie bij op, en je hebt een boek dat je keer op keer wilt lezen. Perfect voor wie van een beetje spanning houdt
Dit was het allereerste boek dat ik ooit van Stephen King las, uitgezocht uit de ECI‑gids, omdat ik natuurlijk meteen voor de dikste ging. Geen spijt: ik heb ieder woord verslonden.
Ik heb IT inmiddels drie keer gelezen en er staan nu vijf verschillende edities in mijn kast te shinen. Op mijn dertiende werd ik officieel Stephen‑King‑fan en dit boek voelt nog steeds als thuiskomen in pure, nostalgische horror.
Spannend, eng, eindeloos rijk aan details en elke re-read weer geweldig om in te verdwalen.
Dank aan voor Luitingh – Sijthoff voor het recensie- exemplaar
1
Reageer op deze recensie
