Wie ik was, is niet wie ik ben. En wie ik zal worden is nog maar de vraag

In de autobiografisch roman “Kruisverband” vertelt Louzewies de Jager haar levensverhaal en de keuzes die ze heeft gemaakt om in het voornamelijk door mannen bevolkte bedrijfsleven. Startend in de zestiger jaren, toen burgerlijkheid en bekrompenheid de boventoon voerden, doorloopt zij haar leven tot nu. Zowel haar persoonlijk als haar zakelijk leven in al zijn facetten. Duidelijk wordt in het verhaal hoeveel dingen in die tijd veranderd zijn.
Voor de verschillende periodes kenmerkende situaties worden op een luchtige en humoristische manier beschreven, waardoor het heel herkenbaar is. En dat zeker voor mensen die deze perioden zelf ook meegemaakt hebben.
Uitgebreid wordt de voorliefde van Louzewies voor klassieke Engelse auto’s beschreven. Hoe zij en haar man sleutelen aan deze auto’s, een nieuwe samenstellen uit meerdere oude auto’s en bij slopers langsgaan voor onderdelen.
In dit alles komen de kruisverbanden tussen hobby en professioneel werk, intimiteit en houding ten opzichte van de buitenwereld. Hierbij komt duidelijk de samenhang tussen deze zaken naar voren en zetten ze de lezer aan dieper over deze zaken te reflecteren en te kijken of dit ook invloed heeft op het eigen leven.

“Kruisverband” is op zo’n manier geschreven dat je regelmatig het idee hebt erbij te zijn. Het is vlot en pakkend geschreven en de technische achtergrond van Louzewies komt duidelijk naar voren. Door de chronologie van het verhaal schetst het een mooi tijdsbeeld.
Wel stoort het me dat Louzewies op sommige plaatsen hard kan reageren op vrouwen die andere keuzen maken, of eraan voorbij gaat dat mensen die bijvoorbeeld een elektrische fiets gebruiken dit doen, omdat zij fysiek niet anders kunnen. Of mensen die er bewust voor kiezen minder dan 40 uur te werken, zo tijd te hebben voor andere dingen en genoegen te nemen met een lager inkomen en weinig luxe. Bij navraag verklaart Louzewies dat het aan haar “Delfts botheid” ligt dat zij zich soms niet helemaal politiek correct of genuanceerd opstelt, maar alle begrip heeft voor mensen die door een fysieke aandoening minder kunnen. En haalt daarbij haar eigen quote aan: “Wie ik was, is niet wie ik ben. En wie ik zal worden is nog maar de vraag.”

Louzewies de Jager (pseudoniem) (1956, Den Haag) studeerde in Delft.