Vivian kiest ervoor te leven zoals zij het wil

De bijna 90-jarige Vivian krijgt een brief van Angela om te vertellen dat haar moeder overleden is. In de brief stelt zij ook een vraag:
‘Vivian,’ schreef Angela, ‘nu mijn moeder is overleden vraag ik me af of u in staat bent te vertellen wat u voor mijn vader hebt betekend.’
Vivian beseft dat ze dat niet kan, maar ze kan wel vertellen wat de vader van Angela voor haar betekend heeft. Daarom schrijft zij haar een lange brief over haar leven.

De negentienjarige Vivian Morris heeft in haar eerste jaar op het prestigieuze Vassar van alles gedaan behalve studeren en wordt van de universiteit gestuurd. Haar ouders willen haar echt niet thuis hebben en sturen haar naar haar tante Peg in New York. Peg runt samen met Olive het vervallen theater Lily Playhouse in Manhattan. Daar worden voor de (arme) mensen uit de buurt luchtige toneelstukken opgevoerd. Vivians grootmoeder heeft haar al heel jong leren naaien en dat kan ze heel goed. Haar naaimachine is dan ook haar kostbaarste bezit. Vanaf de eerste dag voelt Vivian thuis in de theaterwereld en Peg vraagt haar kostuums te ontwerpen. Het is 1940 en ondanks dat de Verenigde Staten zich nog buiten de Tweede Wereldoorlog houden, is het moeilijk om aan stoffen te komen. De revuemeisjes en toneelspelers worden geacht zelf voor hun kleding te zorgen en als zij ontdekken wat Vivian allemaal kan, vragen zij haar hun kleding te maken. Vindingrijk als ze is, koopt Vivian tweedehands kleding bij Lowtsky’s Tweedehands Emporium en Fournituren en leert daar Marjorie Lowtsky kennen, die haar helpt de mooiste dingen te zoeken.
Boven het theater wonen veel mensen die met het theater te maken hebben. Als in Londen de woning van de beroemde actrice Edna Parker Watson en haar man Arthur Watson gebombardeerd wordt op het moment dat zij in New York zijn, trekken ook zij in het Lily in. Peg wil een theaterstuk maken waarin Edna kan optreden en roept de hulp in van haar echtgenoot Billy, die in naam nog met haar getrouwd is, maar elders woont en een losbandig leven leidt.
Hij schrijft “Stad van meisjes” en dat wordt een groot succes. Na de voorstellingen gaan zij regelmatig de stad in om te eten en het succes te vieren.
Op een avond veroorzaakt Vivian een schandaal en vlucht hals over kop uit New York, terug naar haar ouders in Clinton. Haar broer Walter, die bij de marine in opleiding is, vraagt iemand met een auto hen te rijden. Thuis bevalt het haar niet, maar ze heeft weinig keuze.
Tot een jaar later Peg naar Clinton komt om te vragen of ze weer naar New York wil komen. Er is aan Peg gevraagd voorstellingen te geven op marine basis tijdens de lunch van de arbeiders.
Walter komt, samen met 800 anderen, om het leven als op 19 maart 1945 het schip waarop hij vaart, de USS Franklin, door een kamikazepiloot wordt geraakt. Daarnaast raken vele opvarenden zwaar gewond.

Na de oorlog verandert veel, het Lily Theater wordt afgebroken, Vivian opent samen met Marjorie een boetiek in bruidskleding en Peg en Olive gaan bij een school werken en betrekken samen een modern appartement.
Twintig jaar na de oorlog gaat de marinewerf sluiten en dat wil men met een plechtige bijeenkomst herdenken. Pegs gezondheid is niet erg best en daarom organiseert Vivian een voorstelling.
Na de voorstelling komt er een man, Frank, naar Vivian toe, die met haar wil praten. Als Vivian hoort wie hij is, wil ze eerst niets met hem te maken hebben, maar Olive laat haar inzien dat ze wel moet gaan praten.
Tussen Vivian en Frank ontwikkelt zich een bijzondere vriendschap en groot vertrouwen, die wordt opgebouwd tijdens de gesprekken die zij voeren als ze ’s nachts door New York wandelen.

“Stad van meisjes” is als een soort brief geschreven. Vivian beschrijft uitgebreid over haar leven in New York. Het boek is dan ook helemaal vanuit het perspectief van Vivian geschreven. Het losbandige leven dat ze leeft samen met het revuemeisje Celia. Haar vriendschap met Marjorie. Hierbij schroomt ze niet ook de vele fouten die zij gemaakt heeft te benoemen. In haar leven heeft zij vele lessen geleerd. Lessen die haar leren voor zichzelf te kiezen. Lessen die ook voor de lezers inspirerend kunnen zijn.
Het is sprankelende roman, die met veel vaart geschreven is. bevat veel humor en zelfspot.
Elizabeth Gilbert schroomt niet erotische scenes uitgebreid te vermelden en expliciet de liefdeslessen die Vivian krijgt te beschrijven. Toch kiest zij voor een ander soort liefde als zij Frank ontmoet.
De karakters komen tot leven en de beschrijvingen van New York zijn heel beeldend.

Elizabeth M. Gilbert (18 juli 1969, Waterbury, Connecticut) is een Amerikaanse romanschrijver, essayist, biograaf en schrijver van korte verhalen en memoires. Ze is vooral bekend om haar veelgeprezen memoires Eat, Pray, Love (Eet, bid, heb lief) uit 2006, die tevens in 2010 verfilmd werden onder nagenoeg dezelfde titel.