Lezersrecensie
Alles komt goed
Sadie Roper staat er na de scheiding alleen voor met haar dochter Robin. Ze zit in groep 8 en gaat naar de oude school van haar moeder. Ook al heeft Sadie alleen maar nare herinneringen aan de school. Haar moeder heeft echter met de erfenis geregeld dat ze alleen maar erven als Robin naar deze school gaat.
Sadie vindt werk als junior-advocaat waarbij ze assisteert bij een zaak van een leerkracht die verdacht wordt van een relatie te hebben gehad met een leerling. Omdat ze zoveel moet werken, regelt een andere moeder op school dat ze vaak even na school mag blijven. Op de school gebeuren er vreemde dingen wat allemaal steeds terugwijst naar het vreemde gedrag van sommige moeders.
Het boek is niet enorm spannend maar je voelt wel de onderhuidse spanning. Er zijn dingen die niet kloppen, dat is wel duidelijk maar wat er precies aan de hand is, waar het ongemakkelijk gevoel vandaan komt, daar kan je de vinger niet op leggen.
Harriet Tyce heeft een fijne schrijfstijl en wisselt de verhaallijnen af, tussen het werkgedeelte van Sadie, het schoolgebeuren en tussendoor nog enkele schuingedrukte hoofdstukken waarbij pas op het eind van het verhaal de link duidelijk wordt.
Omdat je wil weten wat er precies an de hand is, is het verleidelijk om steeds nog een hoofdstukje te lezen. Op die manier wordt het toch een pageturner. In deel 2 komt de spanning meer naar boven. Hoewel het einde niet geheel als een verrassing kwam, zat het plot wel goed in elkaar.
Sadie vindt werk als junior-advocaat waarbij ze assisteert bij een zaak van een leerkracht die verdacht wordt van een relatie te hebben gehad met een leerling. Omdat ze zoveel moet werken, regelt een andere moeder op school dat ze vaak even na school mag blijven. Op de school gebeuren er vreemde dingen wat allemaal steeds terugwijst naar het vreemde gedrag van sommige moeders.
Het boek is niet enorm spannend maar je voelt wel de onderhuidse spanning. Er zijn dingen die niet kloppen, dat is wel duidelijk maar wat er precies aan de hand is, waar het ongemakkelijk gevoel vandaan komt, daar kan je de vinger niet op leggen.
Harriet Tyce heeft een fijne schrijfstijl en wisselt de verhaallijnen af, tussen het werkgedeelte van Sadie, het schoolgebeuren en tussendoor nog enkele schuingedrukte hoofdstukken waarbij pas op het eind van het verhaal de link duidelijk wordt.
Omdat je wil weten wat er precies an de hand is, is het verleidelijk om steeds nog een hoofdstukje te lezen. Op die manier wordt het toch een pageturner. In deel 2 komt de spanning meer naar boven. Hoewel het einde niet geheel als een verrassing kwam, zat het plot wel goed in elkaar.
1
Reageer op deze recensie