Een meeslepende, spannende en ontroerende roman

Joan is in 1980 een beetje een buitenbeentje. Ze is wetenschapper, is single en heeft ook geen behoefte aan een relatie én ze waagt de stap tot het astronautenprogramma. Tot dan toe een mannelijk beroep en slechts een lichting eerder werden er vrouwen toegelaten. Joan wordt geselecteerd en ze mag starten aan de opleiding tot astronaut. Haar zus Barbara vindt het niet leuk dat ze verhuist want ze rekent op Joan om af en toe de zorg over haar dochter over te nemen.

Tijdens het programma leert Joan de andere aspiranten kennen. Ze trekken vaak met elkaar op en als Griff haar probeert te verleiden, is ze meteen duidelijk dat ze geen interesse heeft. Joan beseft het zelf niet maar eigenlijk is er een andere collega die ze wel leuk vindt. Maar Joan en de andere vrouwelijke aspiranten beseffen maar al te goed dat ze terecht gekomen zijn in een mannenwereld en dat ze die mannen moet overtuigen dat vrouwen ook goede astronauten zijn. Elke “misstap” kan een reden zijn om haar kans op een missie te zien vervliegen.

Tussen de hoofdstukken waarin we Joan volgen tijdens haar opleiding, krijg je ook flashforwards te lezen naar een ruimtemissie. Joan moet de astronauten van op de grond begeleiden en enkele van haar collega’s zijn in de ruimte. Dat loopt niet zoals het moet lopen. Het wordt een enorm spannende missie waarbij het leven van alle astronauten aan boord van de shuttle in gevaar is. En dit terwijl Joans grote liefde en de collega’s waarmee ze een nauwe band heeft deelnemen aan deze missie.

Het verhaal speelt zich af in het begin van de jaren 80. NASA is een witte mannenwereld. Slechts enkele vrouwen of niet-witte mannen zijn tot dan toe toegelaten tot het programma. Er wordt nog steeds erg neer gekeken op vrouwen en de deelnemers moeten zich enorm bewijzen en ervoor zorgen dat ze niks doen wat hun toetreding tot het beroep zou tegenhouden. Daardoor is er tussen sommige vrouwen onderling ook een beetje een strijd en moet Joan een groot deel van haar leven privé houden. Al is dat niet alleen voor het werk, ook naast het werk zou haar relatie misschien niet aanvaard worden.

De romantische verhaallijn komt pas rond de helft van het boek op gang komt en een grote invloed heeft op Joans leven. Maar ook haar rol als tante van Frances is een belangrijk deel van haar leven. Steeds meer rekent Barbara op Joan om haar te helpen met Frances.

Atmosphere is een mooie en spannende roman over een astronaut maar vooral ook over hoe het was om in de jaren 80 als vrouw in een overwegend mannenberoep te stappen en een relatie te hebben die je verborgen moet houden omdat het niet geaccepteerd wordt.

Het is meeslepend, er is doorheen het verhaal spanning wat betreft de ruimtemissie, met momenten is het ontroerend en op het eind sloeg ik het boek dicht met tranen in mijn ogen. Wat een mooi verhaal weer van de hand van Taylor Jenkins Reid.

Een echte aanrader!