Thriller met bizarre wending

Er was eens… een rechercheur, Lyla Rondell, die wordt opgeroepen op een crime scene waar een briefje aan haar gericht ligt. Het briefje verwijst naar de verdwijning van haar vriendin 25 jaar geleden. Toen waren er aanwijzingen naar Sneeuwwitje, deze keer naar Roodkapje. Een ooggetuige meldt dat er iemand meegenomen werd.

In een andere verhaallijn lezen we over Katie. Ze is schrijfster en wordt gevangen gehouden door “De wolf”. Hij laat haar dingen schrijven, die hij dan uitvoert, zoals bvb de ontvoering van Grace. Maar hij eist meer. Hij eist moorden. Katie kan niet anders dan volgen maar probeert ook hints in haar gruwelijke sprookjesachtige verhalen te steken.

Vanaf deel 2 verandert alles. Wat is feit, wat is fictie? Een enorme plottwist waaruit de realiteit volledig omgegooid wordt. Om spoilers te vermijden, zal ik hier niet dieper op ingaan. Voor wie het genre wat lijkt, moet vooral verrast kunnen worden door deze bijzondere wending in het verhaal.

Achter deze mooie cover bevindt zich dus een merkwaardig verhaal. You hate it or you love it.

De schrijfstijl was voor mij persoonlijk rommelig. Soms was het helemaal niet duidelijk wat er gebeurde en was het moeilijk om te volgen waar het verhaal heen ging. De sfeer in het boek is donker, belicht de sprookjes zoals ze origineel waren. Gruwelijker dan wat kinderen nu voorgeschoteld krijgen. Het boek start als een normale detective-thriller maar daarnaast heeft het ook enkele fantasy-elementen en gaat het eerder naar een horror/bovennatuurlijk verhaal.

Hoewel het verhaal een origineel concept heeft was dit niks voor mij. Andere lezers kunnen wel aangesproken worden door het genre. Wie houdt van donkere, bizarre verhalen over sprookjes waarin realiteit en fictie door elkaar lopen, zal hier mogelijks zijn gading vinden. Maar dit is geen boek voor de doorsnee-thrillerlezer.