Ongemakkelijk verhaal

De Nederlandse auteur Yael van der Wouden debuteert met haar roman The Safekeep. Ze schreef haar boek in het Engels. De Nederlandse vertaling is van Fannah Palmer en Roos van de Wardt

Het is 1960, vijftien jaar na de oorlog. Hoofdpersonage Isabel woont alleen in het grote huis in het oosten van het land. Tijdens de oorlog is ze daar komen wonen met haar moeder en twee broers.. Veel kan ze zich daar niet meer van herinneren, maar het heeft wel iets met haar gedaan. De onderlinge verhouding in het gezin is ontwricht. Broer Louis vertrok al snel, net als broer Hendrik al was dat door een heel andere reden. Uiteindelijk bleven alleen Isabel aan haar moeder over, tot ook haar moeder overleed. Isabel is niet bepaald sociaal. Ze bezoekt haar broers weinig, en die komen ook niet veel bij haar langs. Het enige contact is met de buren, waarvan de zoon Johan hoopt op meer. Op een of andere manier houdt Isabel haar leven in balans, wat verandert als Louis langskomt met Eva.

Het boek is opgedeeld in drie delen. De eerste twee delen roepen vooral vragen op en het verhaal schuurt. Communicatie is een ding, want de meeste gesprekken bestaan uit niet afgemaakte zinnen. Het is behoorlijk irritant, maar omdat het consequent wordt doorgevoerd past het wel. Isabel staat centraal in het verhaal. Zij heeft lang stilgestaan, maar door de komst van Eva raakt die balans verstoord. Ze moet onder ogen zien wie ze zelf is, en wat haar gevoelens zijn. Gevoelens die niet overeenkomen met wat ze altijd dacht dat hoorde. De ongemakkelijkheid druipt van de pagina’s en het is soms doorzetten met doorlezen.

Het doorlezen wordt beloond. Het derde deel bestaat voor een groot deel uit een dagboek. Daarmee betrekt de auteur haar lezer bij het verhaal, sterker nog, ze sleurt haar lezer het verhaal in. Het is indrukwekkend en ongemakkelijk, het verklaart een hoop in het verhaal. Toch is de ontknoping geen verrassing, al vrij vroeg in het boek is duidelijk voor de lezer wat er is gebeurd, maar het is zeker interessant om te zien wat het met de mens doet.

De bewaring is een knap geconstrueerd verhaal over de naoorlogse periode. Het laat zien hoe het voor de Joodse overlevers was, toen ze terugkwamen in Nederland en hoe de regering daarmee omging. Schrijnend, onwerkelijk en schandalig zijn gevoelens die daarbij worden opgeroepen.