Walviszang, pinguïns en speciale zaden.

Shearwater Island ligt heel geïsoleerd in de zuidelijke oceaan, vijftienhonderd kilometer van de bewoonde wereld. Er leven duizenden zeerobben en pinguïns, die met de ondergang worden bedreigd door de stijgende zeespiegel, nadat deze dieren eerder al door pelsjagers zo goed als uitgeroeid zijn. Shearwater Island is gebaseerd op het bestaande eiland Macquarie Island, een sub-Antarctisch eiland dat tussen Tasmanië en Antartica ligt.
Vader Dominic Salt woont samen met zijn drie kinderen al acht jaar op Shearwater Island. Ze zijn de beheerders van het eiland. Er is een onderzoeksbasis die leeg staat, maar waar nog wel een zadenbank in een bevroren kluis is, waarin zaden worden bewaard die belangrijk zijn voor het voortbestaan van de aarde. De oceaan rukt steeds verder op en over een week of zes zal een boot de familie Salt ophalen om definitief het eiland te verlaten. Dan spoelt een halfdode vrouw aan. Het blijkt dat er te midden van de woeste natuur ook een hoop turbulentie is binnen de familie. Elk familielid heeft te kampen met trauma’s uit het verleden. De aangespoelde vrouw, Rowan, fungeert als een soort katalysator.
Zij brengt nieuwe inzichten in de familieverhoudingen, maar ook wantrouwen en geheimen. Wat is er gebeurd? Langzaam worden diverse geheimen ontrafeld.
Hiermee wordt de spanning opgebouwd, naast de vele spannende momenten die door de natuur worden veroorzaakt. Prachtig zijn de verhalen over de walviszang, over de bultrugwalvissen die empathie voelen en over de speciale zaden, die onder barre omstandigheden kunnen overleven. De personages worden allemaal liefdevol, maar ook als verscheurde wezens beschreven.
Het centrale thema is de klimaatcrisis, verstrengeld met verlies en verlossing. Wat moet de mens opgeven, en wat kan hij behouden als alles verloren lijkt? Deze keuze moet worden gemaakt op persoonlijk vlak en op klimatologisch vlak. Vertaald naar de zaden: moeten de zaden die voor voedsel zorgen bewaard blijven, of de zaden die voor biodiversiteit zorgen?
Dit alles wordt niet belerend weergegeven. Door het verhaal krijgt de lezer de gelegenheid om zelf conclusies te trekken en keuzes te maken. De schrijfstijl is heel beeldend, zelfs filmisch Ik voelde de kou, liep tussen de zeerobben en de pinguïns, dwaalde over het eiland.