Van pelgrimeren kun je leren

Arne is terminaal en is in zijn laatste uur bang dat zijn geheim zal uitkomen.

Als Arne overlijdt vindt zijn vrouw Judith zijn pelgrimsdagboek. Om zijn dood te kunnen verwerken wil Judith de pelgrimstocht van Arne afmaken.
Haar vriendinnen van de dinsdagvrouwen besluiten haar te vergezellen. Judith, Caroline, Eva, Estelle en Kiki kennen elkaar van een cursus Frans. Sindsdien komen ze al 15 jaar op de eerste dinsdag van de maand bij elkaar. Ze zijn allemaal verschillende types, met elk hun eigen issues.

"Pelgrimeren werkte als een vergrootglas . Alle conflicten die je in het leven van alledag kan onderdrukken steken de kop op. Pelgrimerenbrengt dingen die zijn ondergesneeuwd naar boven" (Hoofdstuk 40).

Tijdens hun reis komen verschillende thema's aan bod. We lezen over vriendschap en verraad, over opgeven en doorzetten, over liefde, opoffering en kiezen voor jezelf, over toekomst en verleden, over zwakte en kracht, over hoop en verlies. Maar vooral over jezelf tegenkomen en opnieuw uitvinden.
De vrouwen hebben elk hun eigen beleving en benadering van zaken.

Estelle: "bidsprinkhaan? Typisch iets voor de Jakobsweg. Hier zijn zelfs de insecten katholiek" (hoofdstuk13)

Hoofdstuk 29: "Typerend, dacht Eva. Als ze al op bedevaart moest, waarom dan niet op de hoofdroute naar Santiago de Compostela, waar pelgrims tot het normale straatbeeld hoorden? Zij sleepte zich natuurlijk weer over een onbekende, slecht bewegwijzerde nevenroute. Misschien was dat wel symptomatisch voor haar leven. Ze leek al veel langer op een zijspoor te zitten".

Hoofdstuk 54:"Vroeger zou Caroline eropaf zijn gestormd. Vroeger was 10 dagen geleden. In Keulen at je fastfood, liet je je door mobiel Internet en snelle e-mail terroriseren en lastte je hoogstens een dutje in als je werk te hoge eisen aan je stelde. Op pelgrimstocht kon je de tijd nemen om te reageren. Niets ging snel als je te voet onderweg was"

"De zorgvuldig uitgewerkte ontwerpen dreven in de nattigheid. Kiki begreep dat haar toekomst letterlijk in het water was gevallen (hoofdstuk 56).

"In Judith was het stil. Wat had de demonische pelgrim haar ook alweer meegegeven op haar weg? De waarheid die je in jezelf vindt, is niet altijd aangenaam" (hoofdstuk 73)

Monika Peetz neemt de lezer mee in het leven en de levenslessen van deze vrouwen. De schrijfstijl is toegankelijk, de hoofdstukken kort. De karakters en diverse thema's zijn goed uitgewerkt. De lezer leeft mee met het pelgrims clubje en voelt zowel sympathie als antipathie voor de hoofdpersonen. Je kunt jezelf in hen herkennen of juist helemaal niet..

En dan is er in Hoofdstuk 62 het "aha-moment". Want het was niet alleen Arne die een geheim bleek te hebben........

Ik las dit boek voor een leesclub. Ik heb het met plezier gelezen en het biedt genoeg materiaal voor een leesclub discussie.
Ik geef 4 sterren.