Lezersrecensie
Hartverscheurend en aangrijpend; een verhaal dat verteld moet worden!
Grote dank aan Uitgeverij Mozaïek en Kok boekencentrum dat ik dit boek mocht lezen! Deze recensie verschijnt op 2 augustus op mijn instagram @mar.leest als onderdeel van de blogtour.
De jongen die de vuurvliegjes volgde vertelt het verhaal van Lalloo. Hij groeit op in een Bhatti, een verzameling hutjes bij een steenfabriek waar mensen wonen die er moeten werken om hun 'schuld af te betalen'. Een schuld die alleen maar stijgt en waar zij zelf geen zicht op hebben.
Als Lalloo zes is, wordt zijn broer voor hun hut vermoord en vlucht zijn vader met hem. Hij laat Lalloo achter in de stad om hem te beschermen tegen het geweld van de opzichter. Maar hoe kun je je jonge zoon beschermen in de grote stad als je zelf verder moet leven onder het juk van de uitbuiting? Lalloo staat er alleen voor.
Het is een hartverscheurend en aangrijpend verhaal over een arme jongen die wel alleen op de wereld lijkt en vaak machteloos staat tegenover de rijken. Hij heeft 1 vriend, Salwan, en een meisje op wie hij verliefd is, Fatima. Die banden zijn zo mooi en puur, maar tegelijkertijd is het zo schrijnend allemaal.
Ik vond het een moeilijk boek om te lezen en struggelde soms met mijn gevoel, omdat ik vond dat ik me niet aan moest stellen: ik las het alleen maar. Er zijn miljoenen mensen die zo leven. Dat het zo aangrijpend is, komt ook absoluut door de vaardigheid van Aisha Hassan. Het is haar debuut, maar de manier waarop zij een voor mij onbekende wereld binnen de kortste keren tot leven weet te wekken, getuigt van haar indringende en beeldende schrijfstijl.
Hassan zuigt je in het verhaal en de wereld en het lot van Lalloo laten je niet met rust. Ze weet balans te houden tussen de rauwheid van zijn leven en de pure kern van hoop in zijn hart. Soms lijkt het klap op klap te zijn en met Lalloo al lang in mijn hart gesloten, wilde ik het soms echt even niet weten. Toch intrigeerde het verhaal me zo dat ik steeds bleef lezen. De schrijfstijl houdt je geboeid en dwingt je om erbij te blijven; je ogen niet te sluiten voor deze verhalen die waargebeurd hadden kunnen zijn.
Tegelijkertijd is het een verhaal over de kracht en liefde binnen een familie. Een liefde die alles overwint en de moeite waard maakt, maar ook hartverscheurende offers vraagt.
Een boek waar je de ruimte voor moet hebben in hoofd en hart en echt je moment voor mag kiezen, maar dat absoluut het lezen waard is.
De jongen die de vuurvliegjes volgde vertelt het verhaal van Lalloo. Hij groeit op in een Bhatti, een verzameling hutjes bij een steenfabriek waar mensen wonen die er moeten werken om hun 'schuld af te betalen'. Een schuld die alleen maar stijgt en waar zij zelf geen zicht op hebben.
Als Lalloo zes is, wordt zijn broer voor hun hut vermoord en vlucht zijn vader met hem. Hij laat Lalloo achter in de stad om hem te beschermen tegen het geweld van de opzichter. Maar hoe kun je je jonge zoon beschermen in de grote stad als je zelf verder moet leven onder het juk van de uitbuiting? Lalloo staat er alleen voor.
Het is een hartverscheurend en aangrijpend verhaal over een arme jongen die wel alleen op de wereld lijkt en vaak machteloos staat tegenover de rijken. Hij heeft 1 vriend, Salwan, en een meisje op wie hij verliefd is, Fatima. Die banden zijn zo mooi en puur, maar tegelijkertijd is het zo schrijnend allemaal.
Ik vond het een moeilijk boek om te lezen en struggelde soms met mijn gevoel, omdat ik vond dat ik me niet aan moest stellen: ik las het alleen maar. Er zijn miljoenen mensen die zo leven. Dat het zo aangrijpend is, komt ook absoluut door de vaardigheid van Aisha Hassan. Het is haar debuut, maar de manier waarop zij een voor mij onbekende wereld binnen de kortste keren tot leven weet te wekken, getuigt van haar indringende en beeldende schrijfstijl.
Hassan zuigt je in het verhaal en de wereld en het lot van Lalloo laten je niet met rust. Ze weet balans te houden tussen de rauwheid van zijn leven en de pure kern van hoop in zijn hart. Soms lijkt het klap op klap te zijn en met Lalloo al lang in mijn hart gesloten, wilde ik het soms echt even niet weten. Toch intrigeerde het verhaal me zo dat ik steeds bleef lezen. De schrijfstijl houdt je geboeid en dwingt je om erbij te blijven; je ogen niet te sluiten voor deze verhalen die waargebeurd hadden kunnen zijn.
Tegelijkertijd is het een verhaal over de kracht en liefde binnen een familie. Een liefde die alles overwint en de moeite waard maakt, maar ook hartverscheurende offers vraagt.
Een boek waar je de ruimte voor moet hebben in hoofd en hart en echt je moment voor mag kiezen, maar dat absoluut het lezen waard is.
1
Reageer op deze recensie