Lezersrecensie
Een interessante leeservaring!
Wat een bijzondere leeservaring was dit! Dank aan @standaarduitgeverij voor het recensie-exemplaar.
Tijdens het lezen van dit boek had ik voor het grootste gedeelte van de tijd een soort mindfuck. Mijn gedachten bewogen heen en weer tussen: 'wat vind ik dit een vaag verhaal' en 'dit is zo goed geschreven dat ik me niet anders kan voorstellen dan dat het aan het einde toch de moeite waard blijkt te zijn'. Heel boeiende ervaring haha!
En hoewel het relatief lang duurde voordat die tweede gedachte zich begon uit te betalen, kwam alles vanaf de eerste grote plottwist op pagina 352 in een stroomversnelling en was ik heel blij dat ik die laatste ongeveer 100 pagina's in één ruk kon lezen.
Het kind in de golven vertelt het verhaal van Maddi Libéri. Aan het begin woont zij met haar zoon Esteban aan de Baskische kust, maar dan slaat het noodlot toe en verliest ze haar zoon. Zware jaren volgen en dan, tien jaar later, ziet ze een jongetje op het strand dat sprekend op haar verdwenen zoon lijkt. Zo sprekend dat ze hem niet los kan laten. Ze observeert het jongetje van tien (de leeftijd waarop Esteban verdween), Tom, en zijn moeder en volgt ze uiteindelijk als ze na hun vakantie weer naar huis gaan.
Hoewel Maddi rationeel kan bedenken dat het niet kan, kan ze niet om de overeenkomsten heen en volgt de in haar ogen onvermijdelijke gedachte: Esteban is gereïncarneerd in Tom. Nu nog de mensen om haar heen en om Tom heen overtuigen...
Je kunt je misschien voorstellen dat ik zo lang dacht: Wat een vaag verhaal. Al met al zou ik ook willen stellen dat het allemaal net te lang duurde voor er antwoorden kwamen. Hoewel ik snap dat Bussi het web moest spinnen, vond ik het wel moeilijker om me aan het verhaal te binden. Het bleef op afstand door dit ontastbare plotelement.
Toch was het achteraf helemaal de moeite waard om door te lezen! Na die eerste grote plottwist op pagina 352 heb ik ook echt hele stukken teruggelezen om te zien hoe ik er in had kunnen tuinen. Hierbij vind ik wel dat sommige stukken best ver gaan als je ze leest met de uitleg van de plottwist (dit is moeilijk uitleggen zonder spoilers haha). Maar goed, dit zou ook nog aan de vertaling kunnen liggen. Ik ben heel benieuwd of de vertaler eerst het hele boek heeft gelezen alvorens ze aan vertalen is begonnen, want dat lijkt me met dit boek wel echt heel zinnig, terwijl je tegelijkertijd in de vertaling dan wel de spontaniteit van het net als de lezer voor het eerst lezen mist. Ik zou graag eens met de vertaler van dit boek kletsen!
Zo, genoeg. Meer ga ik er niet over zeggen, zodat de lezer van deze recensie hopelijk nog met open vizier in het boek kan stappen.
Oké, één nabrander:
Op de schutpagina aan het einde van het boek zag ik de originele titel "Rien ne t'efface", prachtig! Ik zou willen dat ze het behouden hadden voor de Nederlandse titel: Niets wist jou uit
Tijdens het lezen van dit boek had ik voor het grootste gedeelte van de tijd een soort mindfuck. Mijn gedachten bewogen heen en weer tussen: 'wat vind ik dit een vaag verhaal' en 'dit is zo goed geschreven dat ik me niet anders kan voorstellen dan dat het aan het einde toch de moeite waard blijkt te zijn'. Heel boeiende ervaring haha!
En hoewel het relatief lang duurde voordat die tweede gedachte zich begon uit te betalen, kwam alles vanaf de eerste grote plottwist op pagina 352 in een stroomversnelling en was ik heel blij dat ik die laatste ongeveer 100 pagina's in één ruk kon lezen.
Het kind in de golven vertelt het verhaal van Maddi Libéri. Aan het begin woont zij met haar zoon Esteban aan de Baskische kust, maar dan slaat het noodlot toe en verliest ze haar zoon. Zware jaren volgen en dan, tien jaar later, ziet ze een jongetje op het strand dat sprekend op haar verdwenen zoon lijkt. Zo sprekend dat ze hem niet los kan laten. Ze observeert het jongetje van tien (de leeftijd waarop Esteban verdween), Tom, en zijn moeder en volgt ze uiteindelijk als ze na hun vakantie weer naar huis gaan.
Hoewel Maddi rationeel kan bedenken dat het niet kan, kan ze niet om de overeenkomsten heen en volgt de in haar ogen onvermijdelijke gedachte: Esteban is gereïncarneerd in Tom. Nu nog de mensen om haar heen en om Tom heen overtuigen...
Je kunt je misschien voorstellen dat ik zo lang dacht: Wat een vaag verhaal. Al met al zou ik ook willen stellen dat het allemaal net te lang duurde voor er antwoorden kwamen. Hoewel ik snap dat Bussi het web moest spinnen, vond ik het wel moeilijker om me aan het verhaal te binden. Het bleef op afstand door dit ontastbare plotelement.
Toch was het achteraf helemaal de moeite waard om door te lezen! Na die eerste grote plottwist op pagina 352 heb ik ook echt hele stukken teruggelezen om te zien hoe ik er in had kunnen tuinen. Hierbij vind ik wel dat sommige stukken best ver gaan als je ze leest met de uitleg van de plottwist (dit is moeilijk uitleggen zonder spoilers haha). Maar goed, dit zou ook nog aan de vertaling kunnen liggen. Ik ben heel benieuwd of de vertaler eerst het hele boek heeft gelezen alvorens ze aan vertalen is begonnen, want dat lijkt me met dit boek wel echt heel zinnig, terwijl je tegelijkertijd in de vertaling dan wel de spontaniteit van het net als de lezer voor het eerst lezen mist. Ik zou graag eens met de vertaler van dit boek kletsen!
Zo, genoeg. Meer ga ik er niet over zeggen, zodat de lezer van deze recensie hopelijk nog met open vizier in het boek kan stappen.
Oké, één nabrander:
Op de schutpagina aan het einde van het boek zag ik de originele titel "Rien ne t'efface", prachtig! Ik zou willen dat ze het behouden hadden voor de Nederlandse titel: Niets wist jou uit
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Marjolein
Gesponsord
Een sinister geheim bedreigt de bekendste Amerikaanse presidentsverkiezingen. De erfgenamen van A.C. Porter is de zesde winnaar van de Hebban Thrillerprijs.
In een wrak voor de Texelse kust wordt een waardevolle trouwjurk gevonden. Het is aan archeologe Emilie om het verhaal achter de jurk te ontrafelen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Mirjam van Biemen was acht jaar oud toen haar moeder een einde aan haar leven maakte in een psychiatrische inrichting. Twintig jaar later gaat Mirjam op zoek naar antwoorden. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
