Een prachtig jeugdboek

4-4,5

Wat een prachtig jeugdboek! In Films die nergens draaien volg je Cato. Ze woont samen met haar vader, maar heeft bijna geen contact met hem. Haar moeder is overleden bij Cato's geboorte. Ze kan haar dus eigenlijk niet missen, vindt Cato, want ze kent haar niet. Maar dat is natuurlijk niet zo en dat merk je aan alles. En dan is er ook nog Cornelia. Zij komt sinds Cato's moeder is overleden wekelijks meerdere keren helpen door te koken en schoon te maken, maar Cato vindt haar een stomme bemoeial.

Cato maakt er een sport van om zoveel mogelijk "omgekeerd te kijken". Ze let op dingen waar iedereen voorbij kijkt. Op die manier ontdekt ze ook een verlaten bioscoop. En daar is mevrouw Kano, die haar laat zien hoe ze via het bioscoopscherm een herinnering in kan reizen.

Het boek is een mooie mengeling van realisme en fantasie geworden, waarin je Cato volgt in haar zoektocht naar wie ze is en naar connectie met mensen om haar heen. Ze is precies zichzelf, zoals mevrouw Kano haar regelmatig complimenteert. En eigenlijk heeft ze ook alleen zichzelf nodig, want ze is slim, scherp, cool en moeder. Dat moet ze alleen nog even ontdekken :)

De vorm die Yorick Goldewijk daarvoor heeft gevonden is heel goed gedaan. Je wordt meegezogen in de beleving van Cato, de vertelstem is heel passend en goed gekozen en het raakt thema's groot en klein waar kinderen en jongeren mee bezig kunnen zijn.

Bestond deze bioscoop maar echt! Er zouden zoveel mensen wat aan kunnen hebben