Lezersrecensie
Erg indrukwekkend en leerzaam
4-4,5 sterren
Jeetje, wat een boek! Gedurende het hele boek vroeg ik me af: in hoeverre is dit echt gebeurd en als je daar in de historische verklaring aan het eind van het boek een antwoord op krijgt, maakt dat het verhaal alleen maar indrukwekkender.
De vergeten namen vertelt het verhaal van de kinderen van Vénissieux; een kamp in de buurt van Lyon waar in augustus 1942 vele Joden op transport werden gezet naar Duitsland. Aan de vooravond van deze trieste gebeurtenis is een groep maatschappelijk werkers en diverse organisaties, waaronder de kerk, druk bezig om op basis van uitzonderingsposities waar de Franse regering zich op beroept zoveel mogelijk mensen te redden van transport. Uiteindelijk blijken ze zich slechts op één uitzonderingspositie te kunnen beroepen: kinderen zonder begeleiding mogen niet op transport. En dus leidt dit tot de hartverscheurende gebeurtenis van de nacht van 28 augustus 1942: ouders van 108 kinderen geven hun ouderlijke rechten op om hun kinderen te redden. Een handeling waarmee zij definitief van hun kinderen gescheiden zullen worden.
In 1992 stuit de rechtenstudente Valérie Portheret tijdens de voorbereiding van haar proefschrift in de archieven op een geheimzinnige lijst van 108 namen. Vastbesloten om te achterhalen wat er met deze kinderen is gebeurd, besluit ze hier haar proefschrift aan te wijden.
In dit boek beschrijft Mario Escobar de afschuwelijke gebeurtenissen van eind augustus/begin september 1942 én de zoektocht van Valérie in 1992 en verder. Het resultaat is een goed geschreven, gedegen boek met veel aandacht voor de historie zonder de capaciteit te verliezen om een vlot lezend/luisterend boek te schrijven. Het is leerzaam en aangrijpend. Tijdens het luisteren heb ik mijn adem in gehouden, gevloekt, geglimlacht, opgelucht ademgehaald en van walging bijna niet verder kunnen luisteren.
Het is een ontluisterend én hoopvol portret geworden van een van de grootste reddingsacties in Frankrijk ten tijde van de tweede wereldoorlog. Sowieso was het heel interessant om te lezen hoe het er in een ander land dan Nederland aan toeging. Veruit de meeste oorlogsromans die ik gelezen heb, speelden in Nederland. Het sentiment, de organisatie van het verzet, de positie van de regering en de bezetting van het land, inclusief een vrije zone, was heel anders dan in Nederland. Ik heb er enorm veel van geleerd (en had gewild dat de situatie in Nederland meer op de Franse had gelegen).
Erg boeiend en aangrijpend boek; absoluut een aanrader!
Jeetje, wat een boek! Gedurende het hele boek vroeg ik me af: in hoeverre is dit echt gebeurd en als je daar in de historische verklaring aan het eind van het boek een antwoord op krijgt, maakt dat het verhaal alleen maar indrukwekkender.
De vergeten namen vertelt het verhaal van de kinderen van Vénissieux; een kamp in de buurt van Lyon waar in augustus 1942 vele Joden op transport werden gezet naar Duitsland. Aan de vooravond van deze trieste gebeurtenis is een groep maatschappelijk werkers en diverse organisaties, waaronder de kerk, druk bezig om op basis van uitzonderingsposities waar de Franse regering zich op beroept zoveel mogelijk mensen te redden van transport. Uiteindelijk blijken ze zich slechts op één uitzonderingspositie te kunnen beroepen: kinderen zonder begeleiding mogen niet op transport. En dus leidt dit tot de hartverscheurende gebeurtenis van de nacht van 28 augustus 1942: ouders van 108 kinderen geven hun ouderlijke rechten op om hun kinderen te redden. Een handeling waarmee zij definitief van hun kinderen gescheiden zullen worden.
In 1992 stuit de rechtenstudente Valérie Portheret tijdens de voorbereiding van haar proefschrift in de archieven op een geheimzinnige lijst van 108 namen. Vastbesloten om te achterhalen wat er met deze kinderen is gebeurd, besluit ze hier haar proefschrift aan te wijden.
In dit boek beschrijft Mario Escobar de afschuwelijke gebeurtenissen van eind augustus/begin september 1942 én de zoektocht van Valérie in 1992 en verder. Het resultaat is een goed geschreven, gedegen boek met veel aandacht voor de historie zonder de capaciteit te verliezen om een vlot lezend/luisterend boek te schrijven. Het is leerzaam en aangrijpend. Tijdens het luisteren heb ik mijn adem in gehouden, gevloekt, geglimlacht, opgelucht ademgehaald en van walging bijna niet verder kunnen luisteren.
Het is een ontluisterend én hoopvol portret geworden van een van de grootste reddingsacties in Frankrijk ten tijde van de tweede wereldoorlog. Sowieso was het heel interessant om te lezen hoe het er in een ander land dan Nederland aan toeging. Veruit de meeste oorlogsromans die ik gelezen heb, speelden in Nederland. Het sentiment, de organisatie van het verzet, de positie van de regering en de bezetting van het land, inclusief een vrije zone, was heel anders dan in Nederland. Ik heb er enorm veel van geleerd (en had gewild dat de situatie in Nederland meer op de Franse had gelegen).
Erg boeiend en aangrijpend boek; absoluut een aanrader!
1
Reageer op deze recensie