Leven als Gort en Abel in Frankrijk

Abel is 51 als hij zijn leven helemaal omgooit. Van verkoper van platen en cd’s in Amsterdam wordt hij wijnboer in Frankrijk. “Ik vertrek” meets een vleugje “Chateau Meiland”. In dit avontuur, dat hij vrij ondoordacht lijkt aan te gaan sleept hij zijn vrouw Angela mee. Alles, inclusief hun twee dochters, achterlatend in Nederland vertrekken zij samen naar Frankrijk. Dat hun droomchateau minder mooi blijkt te zijn merken zij pas bij aankomst. En zo valt er wel meer tegen, maar rasoptimist als hij is lijkt hij daar geen last van te hebben, hij is immiers in Frankrijk. “De koffie was, zoals gebruikelijk in Frankrijk, veel te heet en niet te hachelen. ‘Maar’ zei Abel, ‘dat dondert niet want we zitten hier fantastisch!’ Zo blijkt ook de opbrengst van de druiven, waar Abel biologische druiven van wil maken, tegen te vallen. Maar Abel vindt voor alle problemen die hij tegenkomst een oplossing en anders kan zijn schoonzoon hem wel helpen. Maar of dit een goed idee is? Gelukkig heeft hij inmiddels genoeg vrienden om hem heen verzameld die hem ook daar weer bij helpen.
Naar mate het boek vordert krijgt het steeds meer thriller elementen. De ontknoping is even echt spannend, onverwacht, maar daarnaast blijft het ook komisch.

Je waant je in het boek zelf de wijnboer-met-tegenslag. En je ziet het allemaal helemaal voor je. Als er ooit een luisterboek van komt zou het geweldig zijn als Ilja Gort het zelf inspreekt.

Voor iedereen die deze zomer niet naar Frankrijk kan, maar wel het echte gevoel wil ervaren: lees dit boek en leg wat stokbrood met kaasjes en een lekkere fles wijn klaar. Het helpt je over het ergste Frankrijk gemis.