Puffin Island voelt als thuiskomen

Ik mocht meedoen aan de Zin in Feelgood leesclub van Puffin Island. Waardoor ik nu toch echt de overige delen ook moet aanschaffen.

Net op het moment dat Verity op reis wil gaan met haar beste vriendin, vindt ze een oude ansichtkaart in een vastgeroeste brievenbus. De kaart blijkt al tientallen jaren onderweg te zijn geweest en haar oma, de oorspronkelijke ontvanger, heeft hem nooit gezien. Verity is opgegroeid met verhalen over een mysterieus eiland, altijd in de veronderstelling dat het slechts een verzonnen plek was. Tot ze ontdekt dat Puffin Island echt bestaat.
Wanneer Verity uiteindelijk op Puffin Island aankomt, leren wij als lezers dit bijzondere eiland samen met haar kennen. Voor mij voelde het meteen als een plek waar ik me thuis zou kunnen voelen. Ruig, warm, eigenwijs en vol verhalen. Ik bewonder hoe Verity uit haar comfortzone stapt. Het verhaal laat prachtig zien hoeveel goeds er kan ontstaan wanneer je iets nieuws aandurft. Ik zou zo op de ferry stappen richting Puffin Island, al ben ik gelukkig niet zo gevoelig voor zeeziekte als Verity.
Naast Verity ontmoeten we een kleurrijke cast aan personages. Een knappe man die nog niet toe is aan een relatie. Een oude nukkige man die nog altijd wacht op de liefde van zijn leven. En nieuwe vriendinnen die Verity helpen bij haar zoektocht naar de schrijver van de ansichtkaart. Hun verhalen verweven zich tot een warm en hoopvol geheel.
Ik raad iedereen aan om dit boek te lezen. Het is het perfecte verhaal om even aan de werkelijkheid te ontsnappen en jezelf te verliezen op een eiland dat je niet snel zult vergeten.