Lezersrecensie
Wonderlijk dorpsverhaal: De kinderen van villa Emma
Het boek 'De kinderen van villa Emma' vertelt het verhaal van Natan. Hij is één van de kinderen die tijdens de Tweede Wereldoorlog onderduikt in villa Emma. Daar gaat het verhaal niet alleen over. Misschien des te meer gaat het over de bijzondere heldendaden van de inwoners van het Italiaanse dorp Nonantola.
Mijn eerste indruk van het boek was al positief. De kinderen van villa Emma heeft een zachte kaft met een mooi contrast in verzadigde kleuren van rood en blauw. De achterkant is gelukkig niet volgepropt met fragmenten en recensies. Hiervoor worden flappen aan de binnenkant van het boek gebruikt. Ik vind het daarom een mooi boek om in handen te hebben.
Ook kijk ik uit naar het verhaal, omdat op de achterkant wordt verwezen naar Joh Boyne en Heather Morris. De tatoeëerder van Auschwitz van Heather Morris is een aanrader als je houdt van geschiedenisverhalen over de Tweede Wereldoorlog.
Ik vind het boek 'De kinderen van villa Emma' prettig lezen en ik houd van de verschillende invalshoeken: Natan en het leven in de villa, de verhalen over zijn familie, en de bijdragen van het dorp aan de geschiedenis. De invalshoeken geven het boek wat vaart, omdat er in het verhaal zelf niet zoveel gebeurd.
Het onbekende verhaal van het Italiaanse dorp Nonantola in de Tweede Wereldoorlog vind ik erg interessant.
Dit doet mij ook denken aan de ontsnapping van de Joden uit Denemarken in 1943, maar dat terzijde.
Het is duidelijk dat de schrijver, Ivan Sciapeconi, grondig onderzoek heeft gedaan naar de kinderen van villa Emma. Hij is lid van het bestuur van Foundation Villa Emma en bassischooldocent. Het leraarschap zie je terug in de schrijfstijl die wat droog en documentachtig kan zijn. Het verhaal kan wat mij betreft meer diepgang gebruiken, bijvoorbeeld door meer de algemene lijn van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog te vermelden, of door dieper op de emoties bij de gebeurtenissen in te gaan. Wat ik wel heel mooi vind zijn de beschrijvingen van de omgeving. Het verhaal is beeldend geschreven. Het dorp Nonantola zou nog passen in een notendop. Het platteland eromheen niet, daar komt geen einde aan.
De kinderen van villa Emma is een (leef)tijdloos verhaal verteld door je favoriete geschiedenisleraar.
Mijn eerste indruk van het boek was al positief. De kinderen van villa Emma heeft een zachte kaft met een mooi contrast in verzadigde kleuren van rood en blauw. De achterkant is gelukkig niet volgepropt met fragmenten en recensies. Hiervoor worden flappen aan de binnenkant van het boek gebruikt. Ik vind het daarom een mooi boek om in handen te hebben.
Ook kijk ik uit naar het verhaal, omdat op de achterkant wordt verwezen naar Joh Boyne en Heather Morris. De tatoeëerder van Auschwitz van Heather Morris is een aanrader als je houdt van geschiedenisverhalen over de Tweede Wereldoorlog.
Ik vind het boek 'De kinderen van villa Emma' prettig lezen en ik houd van de verschillende invalshoeken: Natan en het leven in de villa, de verhalen over zijn familie, en de bijdragen van het dorp aan de geschiedenis. De invalshoeken geven het boek wat vaart, omdat er in het verhaal zelf niet zoveel gebeurd.
Het onbekende verhaal van het Italiaanse dorp Nonantola in de Tweede Wereldoorlog vind ik erg interessant.
Dit doet mij ook denken aan de ontsnapping van de Joden uit Denemarken in 1943, maar dat terzijde.
Het is duidelijk dat de schrijver, Ivan Sciapeconi, grondig onderzoek heeft gedaan naar de kinderen van villa Emma. Hij is lid van het bestuur van Foundation Villa Emma en bassischooldocent. Het leraarschap zie je terug in de schrijfstijl die wat droog en documentachtig kan zijn. Het verhaal kan wat mij betreft meer diepgang gebruiken, bijvoorbeeld door meer de algemene lijn van de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog te vermelden, of door dieper op de emoties bij de gebeurtenissen in te gaan. Wat ik wel heel mooi vind zijn de beschrijvingen van de omgeving. Het verhaal is beeldend geschreven. Het dorp Nonantola zou nog passen in een notendop. Het platteland eromheen niet, daar komt geen einde aan.
De kinderen van villa Emma is een (leef)tijdloos verhaal verteld door je favoriete geschiedenisleraar.
1
Reageer op deze recensie
